Vorige week maandag zijn we weer thuisgekomen van een poosje weggeweest. De meeste mensen noemen dat vakantie maar sinds ik met pensioen ben heb ik geen vakanties meer. We hebben het gehele jaar door een soort vakantie dus zeg ik altijd, dat ik mij verplaats. Dus hier volgt een verhaal van onze verplaatsing (vakantie) 2009.
Op 19 mei vertrokken wij met km stand 53.576.
Gezien de hinder en de pijn aan mijn knie was besloten net als tijdens de werkzame periode ouderwets naar Spanje te reizen, d.w.z. in 3 dagen. We deden op de heenweg de route via
Brussel, Luxemburg, Lyon, Perpingan naar de Costa Brava.
Voorbij Namen nemen we dan altijd de N4 en daar staan langs de weg allemaal frietkotten in het Waalse land. Het was dus weer genieten in de patatbus.
De eerste avond overnachtten we op de
camping in
Villey le Sec aan de Moezel vlak voorbij Nancy. De camping was voor ons nieuw en is overnachtingscamping van de ANWB dus ging ik volledig af op de coördinaten op de Tomtom. Dat ging dus compleet mis. Tomtom nam de kortste weg en stuurde mij de meest bizarre weggetjes in met de caravan. Stond op een gegeve moment voor de slagboom van een recratieterrein en moest met veel moeite draaien met de caravan. Dus voortaan toch maar lezen met het campingboek op schoot.
De dag erop reden we tot boven Valence naar de
camping in het plaatsje
Tain L'Hermitage langs de Rhone. Hier zijn we al vaker geweest en pakken dan altijd de fiets om via een prachtige loopbrug aan de overkant in Tournon te gaan eten.
Hier stonden we weer een nacht.
Vervolgens reden we de dag erna naar onze oude vakantiebestemming alwaar we misschien al een keer of 20 zijn geweest in
Platja d'Aro aan de Costa Brava. Dit keer op camping
Valldaro.
We hebben daar van donderdag 21 mei tot maandag
25 mei gestaan. Heel plezierig. Lekker gefietst langs de ons bekende plekken zoals de winkelstraatjes en de andere camping Vall d'Or. Op zondagavond in het stadje gegeten.
Valldaro is is uitstekende camping met 2 zwembaden en het is ons daar goed bevallen.
Vervolgens reden we weer een stukje verder naar
Benicasim zo'n 80km boven Valencia. Daar waren wij vorig jaar een paar dagen geweest op terugreis en kon ik helaas niet op de
camping Bonterra Park waar wij nu wel zijn geweest. Dit is echt een hele fijne camping in een heel leuk stadje. De camping ligt aan de overkant van de straat alwaar de Mercadona supermarkt gevestigd is.
De camping ligt alleen zo'n 150 mtr van het strand dus ging ik elke dag met de ligbedjes achter mijn fiets naar het strand.
Met mijn oud-collega Fred de Leeuw had ik regelmatig sms-contact op zijn rondreis door Spanje. Op een gegeven moment zat hij dicht in de buurt en meldde hij dat hij samen met Truus gezellig een paar dagen bij ons langs kwam.
Dat waren een paar gezellig dagen en hebben voor onze caravan de oude Herman & Yvonne-act opgevoerd door een saté-maaltijd te organiseren.
De avond daarop zijn we gaan eten in het camping- restaurant en daar hebben we een prima maaltijd verorberd.
Ik ben nog een keer 's avond met Fred gaan fietsen over de boulevard en het stadje verder bekeken . Hebben zelfs nog een kerk bezocht!
Op 1 juni vertrokken we naar
Oliva. Dat ligt weer 120 km ten zuiden van Valencia tussen Gandia en Denia. Daar zijn we
een maand dus tot 1 juli gebleven op de camping Kiko-Park.We waren daar 3 jaar geleden al eens een maand geweest dus we wisten hoe aangenaam het daar is. Elke ochtend met de fiets in het stadje naar de Aldi en de Consum-supermarkt en dan om half twaalf snel terug voor het eerste biertje. Na de lunch met een glaasje rosé rond 1 uur naar het strand (150 stappen en 15 treden) en om 5 uur terug voor en lekker citroenbiertje.
Een heerlijk plekje hadden we daar en we hebben weken lang genoen van het fantastische klimaat in dat deel van Spanje. Het was zeer opvallend dat ik in de vakantieperiode in Spanje geen pijn in mijn knie meer heb gehad.
Op 1 julie dus namen we afscheid van Oliva en gingen we noordwaarts naar
Zaragoza.
We stonden daar op de
stadscamping die erg nieuw was en kennelijk was aangelegd vorig jaar tijdens de wereldtentoonstelling die daar is gehouden.
Het was bloedheet maar gelukkig was er een schitterend zwembad en kon Yvonne nog een poosje in de zon liggen!!!!
Wat wel bijzonder is dat we bij een tennisbaan stonden met de auto en caravan en dat 's avonds tot middernacht het kunstlicht aanging en wij in het volle licht stonden op een heerlijke zwoele avond.
De volgende dag reden we via Pamplona en San Sebatian naar
Rauzan. Daar is de camping met de naam
Le Vieux Chateau dat beheerd wordt door een Nederlandse eigenaar.
We hadden daar een prachtig plekje met uitzicht op het kasteel uit de 11e eeuw.
We zaten daar in de buurt van het bekende centrum van de Bordeaux-wijnen het plaatsje
St. Emilion. Vroeger kwamen daar bussen vol met Amerikanen en overige toeristen. Dus zie je veel winkels met handel in wijn en alles wat daarmee te maken heeft.
We hebben daar heerlijk door het dorp gewandeld. Karakterestiek zijn de zeer stijle straatjes met gladde keien, waar de bezoekers schuifelend naar boven of beneden strompelen.
Een heel bijzonder plaatsje, dat het onthouden waard is!
Van Rauzan vertrokken we naar
Vatan. Dat is een plaats in midden-Frankrijk en daar zouden Jessica, Marco en de beide kleinzoons de volgende avond een overnachting maken op weg naar Spanje. We hadden de jongens al bijna 2 maanden niet gezien dus dit was een goede gelegenheid even gezellig bij te praten. De
camping is heel aardig en wij hadden de tijd de volgende dag wat boodschappen te doen om 's avonds lekker met z'n allen nassi te kunnen eten. Het dorp was in afwachting van de Tour de France, die de week erop daar zou starten voor de etappe.
Die avond kwam de familie na wat oponthoud in Parijs toch nog op tijd aan en konden we gezamenlijk de maaltijd gebruiken.
De volgende ochtend stonden de kleinzoons al voor achten aan de deur te kloppen en zijn ze even bij ons in bed gekropen:
Was even lachen daar met Opa en Oma in bed. Maar dat duurde niet lang, want om klokslag 8 uur kwam de bakker toeterend de camping oprijden en moest iedereen soms in pyama in de rij voor de croissants of een baquette.
Na een gezamenlijk ontbijtje namen we snel afscheid,
want de fam. Veen hadden een behoorlijke rit voor de boeg naar
Carcassone.
Wij gingen maar een klein stukje naar boven, naar ons geliefde stekkie op de boerencamping in
Huisseau sur Cosson, vlakbij het kasteel van Chambord.
's Avonds tegen zonsondergang rondom het kasteel naar de wildkansels naar de zwijnen en de
herten kijken:
Na en paar dagen genieten daar n de Loirestreek gingen we zondag 12 juli weer huiswaarts en kwamen daar aan met 57.953 op de teller. We waren dus in bijna 2 maanden 4.377 km en heel veel indrukken verder.
