2 Dagen na hun 60 jarig huwelijksviering op 17 mei gingen wij op vakantie en we kwamen vorige week zondag 12 juli terug. Wat blijkt deze week: Ome Cock is op 13 juli overleden. Heel casueel!
Naar nu blijkt heeft hij heel erg naar het 60 jarig huwelijksfeest toegeleefd en is het kort daarna snel bergafwaarts gegaan met de gezondheid. Het hoefde allemaal niet meer. Het lichaam was totaal versleten. Hij was inmiddels in het verzorgingshuis van tante Jeanne opgenomen en heeft kennelijk gezien, dat het allemaal wel goed was daar en dat hij niet zo heel veel meer voor haar kon doen en dat hij haar met een gerust hart kon achterlaten.
Maandagavond rond een uur of zes lustte hij zijn vertrouwde biertje net meer en gaf hij aan dat hij zich niet lekker voelde. Ze hebben hem op bed gelegd en binnen een half uur was hij overleden.
Ome Cock was een favoriete oom van mij. Ik heb een aantal dierbare herinneringen aan hem.
- ik kon als kind altijd ademloos naar hem luisteren als ik hem vroeg mij wat te vertellen over zijn ervaringen in de 2e wereldoorlog. Hij was toen een jaar of 20 en was niet bang om het avontuur te zoeken. Bij herhaling werd hij opgepakt en op transport gesteld om in een werkkamp bij Hamburg geplaatst te worden om daar in een fabriek te werken. Maakte daar ook de nodige bombardementen mee en schroomde niet na zo'n bombardement de huizen binnen te trekken op zoek naar iets waardevols. Als hij dan weer eens terug was verbood mijn vader hem nog om met zijn vrienden op stap te gaan. Hij ging dan in de binnenstad van Den Haag naar een bekende danstent en verweerde zich tegen mijn vader, dat daar veel Duitse militairen ook heen gingen en juist daar dus nooit razzia's plaatsvonden.
- op de verjaardagen thuis in de Hulshorststraat was hij altijd de centrale figuur. De tafel in het midden van de kamer en alle stoelen rondom met ooms en tantes. De mannen aan de raamkant en de vrouwen aan de bowl (zelfgemaakte wijn met vruchten). Oom Cock had een ongelooflijke gave om op heel humoristisch stellingen te poneren over politiek, voetbal etc. en dan de discussie te ontlokken en ander mensen lekker te voeren. En dat met een onvolprezen Haags dialect. Dat was altijd genieten om dan te zien hoe gedreven hij die stellingen dan tot het einde toe volhield en waarmee hij overigens meestal het gelijk aan zijn zijde had. Ik herinner me dat hij dan aan het eind van de avond bij mijn moeder heel humorvol kon zeuren om nog een laatste cognac-je, terwijl tante Jeane al lang naar huis wilde en als hij dat dan uiteindelijk kreeg dan nam tante Jeanne het glas stiekem weg en gooide het leeg in de afwasbak in de keuken.
- wat heeft de man in zijn leven ongelooflijk hard gewerkt! Zes dagen in de week 's morgens vroeg naar de bakkerij van Lensvelt Nicola om daar te werken. Dan omkleden en met een bakfiets en pas veel later met een elektrocar een broodwijk in ergens bij de Veenendaalkade om brood te bezorgen. Hij had een van de grootste broodwijken van al zijn collega's. Ik herinner mij dat ik als 15-jarige een keer op de dag voor de kerst met een extra broodbakfiets hem geholpen heb omdat alle kerststollen en kransen niet in zijn wagen konden en ik half op de dag nog terug ben geweest naar de fabriek om een nieuwe lading op te halen.
- de man had daarnaast ook nog een ongelooflijk groot Margrietwijk in de buurt van de Soestdijksekade. Na het broodbezorgen ging hij dan een aantal middagen en avonden in de week ook nog de Margrieten en Donald Ducken bezorgen. Ik herninner mij dat hij mijn vader een keer vroeg om in zijn vakantie het Margrietwijk een paar weken over te nemen. Ik met m'n vader deze heksentoer een paar keer gedaan. Volle tassen met tijdschriften, portiek op en af, gek werden we ervan!
- ongelooflijk trouw en solidair met tante Jeanne en zijn kinderen. Was zo trots op de studieresultaten van zijn zoons dat dit voor een buitenstaander soms wat opschepperig overkwam. Maar hij meende het echt. Dulde ook geen enkele kritiek van anderen op tante Jeanne.
- heeft 11 jaar geleden de longkanker doorstaan. Dit lukt bijna niemand. Chemokuur en bestraling vond er plaats en hij richtte zich volkomen om zijn 50-jarig huwelijksfeest te mogen meemaken en dat lukte!
- hij is hem gegeven om ook nog zijn 60-jarig huwelijksfeest te mogen meemaken, maar toen was het over en uit. Het lichaam kon niet meer en het hoefde ook allemaal niet meer Het was kennelijk wel goed zo!
Gistermiddag waren we bij de uitvaartplechtigheid. Heel mooi traditioneel. Het kerkgebouw, de pastoor, de wierrook de ouderwetse mis en de communie. Heel degelijk en herkenbaar zoals zijn hele leven. Een tijdperk is voorbij!
Ik ben er zeker van, dat ze hem "daar boven" goed verwennen. Dat heeft hij zeker verdiend!
