Een duivels dilemma!

Vandaag een bezoek gebracht aan de vaatchirurg van het Erasmus Ziekenhuis in Rotterdam.
Ik had eigenlijk al voorgenomen op te kiezen voor medicatie en niet voor de risicovolle operatie. Toch met open vizier gaan luisteren wat men mij te melden had.

De arts schertste in 3 kwartier hoe de operatie zou verlopen. Tevens werd uitvoerig uitgelegd wat er tijdens en na de operatie allemaal niet zou kunnen gebeuren. Gedurende het gesprek werd Yvonne en mij duidelijk dat we voor een hele moeilijke keuze kwamen te staan. Het doorleven met medicijnen en de kans van 1 op 5 dat je op termijn een fatale beroerte krijgt. De tijdbom die je lichaam hebt waarvan je niet weet of hij ooit afgaat en zo ja wanneer hij afgaat!
De andere kant is het eenmalige operatierisico van 1 op 20 dat je niet goed uit de operatie komt. Loopt het goed af dan kan je leven weer een normale loop hebben.

Yvonne raakte tijdens het gesprek volledig van streek. Het beeld doemde op van 35 jaar geleden toen mijn vader met een beroerte uit een operatie kwam en niet meer kon praten.

Ik beloofde de arts met een week mijn beslissing kenbaar te maken.

We verlieten het ziekenhuis en liepen door het centrum van Rotterdam als 2 zombies zonder iets te zeggen.

In de trein naar huis wisten we in feit al wat de beslissing zou worden. Ik ben er de man niet naar om niet het voortouw te nemen en te gaan zitten afwachten wanneer de klap valt!