Op de camping Don Antonio zijn we neergestreken om hier een maand te blijven. De auto is nagenoeg die maand niet meer aangeraakt. De bekende regelmaat van thuis als uitslapen, lunchen maar dan met een glaasje rosé, naar het strand, eten, internetten en tv kijken. Elke 2 dagen op de fiets naar de supermarkt voor de boodschappies. Wat een saai leven!!! De camping was prima met een eigen strandje, alwaar wij niet mochten zitten. Wij moesten met onze eigen stoel naar het vrije gedeelte, een strook van 25 mtr breed waar alle Hollanders dan zaten. De rest van het strand was bezet met stoelen en parasols voor de verhuur, die in slagorde staan opgesteld. Verder is alles even strak geregeld; om de 80 mtr een reddingspost en om de 40 mtr een waarschuwingsbord in zee dat er golven konden komen. Verder vuilnisbakjes voor elke soort afval in slagorde opgesteld. Heel apart was dat op de camping een omroepsysteem was dat meerdere malen per dag vrij irritant op onverstaanbare wijze in 3 talen allerlei mededelingen opdreunde. Het strand was 's morgens druk bevolkt met Italianen en die gaan en masse weg tegen half een in de middag. Veel animatie op het strand en net buiten de camping met op een heel charmante manier veel aandacht voor de kleinsten onder ons.
Op de camping stond een Belg met veel verstand van zaken en die verzamelde elke zondag een groep kampeerders om gezamenlijk ergens in de bergen gezellig te gaan lunchen. We hebben dat ook een keer gedaan en dat was heel geslaagd. Ik schaam me om te zeggen, dat dit de enige maal was in die maand dat we op stap zijn geweest in het schitterende achterland. De streek daar heet Abruzzo en is bijzonder mooi. We hebben er dus weinig van gezien maar na alle verhalen durf ik te geloven dat deze streek misschien wel mooier is als Toscane. Vooral met op 35 km afstand dat natuurpark de Gran Sasso d'Italia.
De plekken op de camping zijn op zijn Italiaans erg klein. Zie de foto van ons hoe klein. Ik denk dat dit komt, omdat Italianen bijna altijd met campers kamperen en dat betekent inschuiven, luifel uitdraaien en stoel neerzetten. Alles in slagorde dicht bij elkaar en dat is nog gezellig ook.
In het weekeinde files met tientallen campers voor de poort om binnen te komen.Al met al; we hebben ons prima geamuseerd met door de bank genomen prima weer, en dat is ook belangrijk!
Wellicht komen we ooit nog eens in deze streek en kunnen we dan de streek beter leren kennen.
Al mijn foto's gedurende de maand in Giulianova kun je hier zien on Picasa.
