Tante Jeanne is ook naar de hemel!

In mijn blog van 19 juli deed ik verslag omtrent het overlijden van Ome Cock.

Vorige maand kreeg ik de dankkaart vanwege dit overlijden.

Afgelopen maandag 16 november is ( heel toevallig de zelfde sterfdag als mijn moeder indertijd) ook Tante Jeanne overleden. Dus net 4 maanden na het overlijden van Ome Cock.

Naar ik begreep had ze na het overlijden van Ome Cock dat nog wel begrepen maar had ze van de uitvaart van Ome Cock alleen meegekregen, dat ze in de kerk geweest was. Daarna zou ze nauwelijks nog aanspreekbaar zijn geweest en is de laatste 2 weken van haar leven het kaarsje langzaam uitgegaan.

Je zou haast zeggen, dat ze wellicht zo lang mogelijk op elkaar gewacht hebben!

De uitvaart was in feite identiek aan de begrafenis van ome Cock op 18 juli. Dezelfde kerk, pastoor, voordrachten van zoon Cor, schoondochter Lida, en kleindochters Laura en Evelien.

Als ik het juist heb was ook de lijkwagen de zelfde.

Zoon Hans gaf evenals tijdens de begrafenis van zijn vader een overzicht van de levensloop van zijn moeder waarbij wederom een gedeelte als herinnering aan mij voorbij ging.

Met dit overlijden is voor mij een hele generatie van ouders en ooms en tantes inmiddels niet meer op deze planeet aanwezig.

Ik hoop, dat het gat dat nu valt naar de volgende generatie maar lang genoeg mag duren!

Een nieuwe knie.

Ik had zo'n 35 jaar gelden een typisch bedrijfsongeval voor een boekhouder. Ik stootte met behoorlijk geweld mijn knie tegen een openstaande lade van mij bureau. Het resultaat was, dat mijn meniscus operatief werd verwijderd. Tegenwoordig gebeurt dat niet meer, omdat er zonder meniscus door de aren slijtage optreedt met als gevolg dat het kraakbeen verdwijnt en in de loop van de jaren de knie versleten raakt.

Mijn knie liet het begin dit jaar plotseling afweten. Ik kon binnen een week niet meer fatsoenlijk lopen. Tijdens een kijkoperatie in maart bleek het probleem definitief en al hinkend ben ik deze zomer doorgekomen.

Er is nu geen houden meer aan dus ga ik op 27 november a.s. op de operatietafel voor een knieprothese.

Dit is het verhaal:

De totale knieprothese

Totale knieprothesen zijn de laatste jaren fel verbeterd. Zowel de design, de gebruikte materialen alsook de medische kennis omtrent knieprothesen en de ervaring van de chirurgen kenden een grote evolutie. Dit alles maakt de knieprothese vandaag de dag tot een betrouwbare behandeling voor arthrose met reproduceerbare resultaten.

Moderne knieprothesen vervangen de normale kraakbenige bekleding van de knie in metaal en polyethyleen. De andere structuren zoals kapsel, gewrichtsbanden, pezen en spieren blijven bewaard. Hun design is aangepast aan de natuurlijke vorm van het gewricht, de knie is stabiel en er is een flexie van meer dan 110 graden mogelijk.
De gemiddelde levensduur van een dergelijke prothese is bijna identiek aan die van een totale heupprothese : 10 tot 15 jaar. Indien een prothese faalt op termijn door slijtage of loslating kan ze gereviseerd worden. Een nieuwe operatie is dan wel noodzakelijk.

Een knieprothese wordt geplaatst indien de kraakbeenbekleding van de knie "versleten" is. dit kan gevolg zijn van arthrose, reuma, vroegere breuken of ligamentaire letsels, ... . Natuurlijk moet deze slijtage ook zorgen voor pijn en of functionele beperking vooraleer de indicatie voor een prothese kan gesteld worden.

De prothese bestaat uit vier componenten : een component voor het onderbeen, een component voor het bovenbeen, een poly ethyleen insert tussen deze twee en een component voor de knieschijf. Deze onderdelen worden aan het bot gefixeerd met botcement (polymethylmetracrylaat).

Deze beenderige chirurgie is pijnlijk. Daarom wordt voor de ingreep een epidurale catheter ingebracht in de rug (gekend van de pijnloze bevallingen). Een klein plastic buisje blijft gedurende enkele dagen in de rug aanwezig zodat daardoor de benen gedurende die periode verdoofd kunnen blijven.De interventie gebeurt onder bloedleegte (garrot) en beperkt de bloeding in de post-operatoire periode. Transfusie is is nodig in minder dan 1/4 van de patiënten.

Een hospitalisatie van 8 tot 10 dagen wordt meestal voorzien. Na die tijd kunnen de meeste patiënten terug naar huis. In zeldzame gevallen, als er thuis geen opvang mogelijk is wordt de patiënt nog doorverwezen naar een dienst revalidatie.

Na ontslag zal de patiënt nog een hele tijd oefeningen moeten volhouden. Deze oefeningen éénvoudig maar moeten consequent uitgevoerd worden :

1. Pendeloefeningen.

2. Geassisteerde pendeloefeningen.

3. Strekoefeningen.

4. Fietsen.

E

De belangrijkste doelstelling van een knieprothese is het doen verdwijnen van de artrosepijn en daarin zijn de protheses goed.

In onze reeks wordt een succesratio van 95 tot 98 % bereikt.

Normale activiteiten mogen met een dergelijke prothese onbeperkt uitgevoerd worden.

Voor sporten zijn protheses oorspronkelijk niet ontwikkeld al kunnen een heel aantal sporten eventueel ook met een dergelijke prothese worden uitgevoerd. Bespreek dit echter steeds met Uw orthopedist gezien een aantal sporten, alhoewel mogelijk niet altijd verstandig zijn.

In onze dienst hebben we ook ervaring met de nieuwe knieprothese, de "Journey", die begin 2007 in de media nogal wat aandacht kreeg.

Het materiaal waarvan deze prothese gemaakt wordt en dat slijtvaster is (Oxinium) wordt in onze dienst al verscheidene jaren gebruikt.

Ik ga naar het Vlietland ziekenhuis in Schiedam en wordt daar geholpen door deze specialist:

dhr. dr. M.E. Sewnath home > Specialismen en afdelingen > Specialismen en afdelingen >Orthopedie > Specialisten > dhr. dr. M.E. Sewnath specialisme: Orthopedie subspecialisme(s): traumatologie, anthroscopische chirurgie en heupprothesiologie De heer Sewnath is orthopedisch chirurg met als subspecialisatie traumatologie, anthroscopische chirurgie (herstel voorste kruisband/schouderstabilisatie) en heupprothesiologie (resurfacing). De heer Sewnath studeerde Geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam (1989), gevolgd door een opleiding Heelkunde in het AMC Amsterdam (2001). Aansluitend deed hij de opleiding Orthopedie 2003) in Amsterdam en het UMC Utrecht. Hij deed een fellowship Traumatologie in Southend (Groot-Britannië) in 2007. De heer Sewnath promoveerde in 2003 aan de Universiteit van Amsterdam op het onderwerp: Inflammatory response in obstructive jaundice and peritonitis. De nieuwste orthopeed van het Vlietland is erg enthousiast over zijn vak en vindt het dankbaar werk. Zijn werk zorgt ervoor dat hij patiënten in beweging kan houden en met pasklare oplossingen aan problemen kan werken.