We zijn voor de 4e keer Opa en Oma!

Als de geboorte van onze nieuwste kleindochter zich in de nacht zou aankondigen dan was de afspraak dat wij Sienna zouden ophalen om de weg vrij te maken.
Prompt kreeg ik op de vrijdagavond op het punt van het naar bed gaan om half een een sms van Rutger dat het die nacht wel eens zou kunnen gebeuren. Dus snel nog even proberen te pitten en ja hoor om kwart voor twee kwam het telefoontje om Sienna op te halen.

Om kwart voor drie hadden we een retourtje Barendrecht gemaakt en doken we gedrieën het bed in.
's Morgens om half zeven ontvingen we het bevrijdende telefoontje dat de geslaagde bevalling om half vijf die ochtend had plaatsgevonden en dat de nieuwe kleindochter Lize Noé was geboren.

Die ochtend snel met Sienna weer naar Barendrecht zodat ze haar nieuwe zusje kon aanschouwen en wijzelf ons natuurlijk ook konden laten vergewissen hoe mooi de baby geworden was.

Sienna 4 jaar.

Onze kleindochter Sienna zou op 27 februari alweer 4 jaartjes oud worden. Aangezien moeder Marleen op 21 februari uitgerekend was om een zusje op deze wereld te zetten werd de verjaardag op zondagmiddag 19 februari alvast gevierd. Ze merkte niets van het feit dat het een weekje eerder werd gevierd. De cadeautjes waren een even grote verrassing en de stemming was er niet minder om. Iedereen was aanwezig en het hoogtepunt was natuurlijk het uitblazen van de 4 kaarsjes.

Ik hou van Holland.

Terug uit de aangename warmte van Sri Lanka van meer dan 35 gr was in Nederland een vorstperiode ingetreden. Ook wel weer lekker. Nederland in de Elfstedentochtkoorts en in aanloop daar naartoe weer ouderwets op de schaats. Zo ook in Maassluis/Maasland. Hier wat mooie plaatjes want Herman gaat helaas niet meer zelf schaatsen met zijn kunstknie. Tevens de vrees om het evenwicht te verliezen en veel te geforceerd te vallen en daardoor een hele foute blessure op te lopen. Maar wandelen en foto's maken is ook leuk.

Wat ook heel bijzonder was in die periode dat hele zwermen ganzen tegen zonsondergang naar het zuiden trokken. Een fascinerend gezicht was dat bij ons uit het raam als je dat over Maassluis zag gaan. Elke ochtend speelde dat tafereel zich wederom af in tegengestelde richting. Kennelijk was het in het zuiden minder koud of zo!

(Klik op de foto links om beter te zien)

Laat in de middag kwam de familie Veen ook nog even schaatsen vlakbij Vlietzicht. Wil Veen, Marco, Jessica en de jongens Bengt en Jens.


Het was Hollandse ijspret in optima forma en als je de ware sfeer wilt proeven kijk dan nog even naar mijn filmpje hier op Youtube.

Sri Lanka

De 2 laatste weken van januari 2012 waren we voor een zonvakantie in Sri Lanka. We zijn strand liefhebbers en hebben geruime tijd nagedacht waar dit keer heen te gaan. Na de fantastische reis vorig jaar via Hongkong naar Bali werd dit jaar het Caribisch gebied of weer eens een keer Brazilië overwogen. Toch maar besloten naar Sri Lanka te gaan. Weer een een nieuwe uitdaging. Weliswaar een ontwikkelingsland met alle risico's van dien op het gebied van armoede en kwaliteit van de accommodatie maar ook goedkoop. Het klimaat moet in deze tijd optimaal zijn op het zuidelijke gedeelte van het eiland dus als je voor de zon komt is het uit de kunst. De meest bezoekers maken een rondreis maar daar hebben we geen zin meer in om een dag of 10 van hotel naar hotel te trekken. Reservaten met olifanten, herten en wilde zwijnen mogen zo langzamerhand aan ons voorbij gaan.


We vertrokken op 18 januari met Arkefly via Goa in India naar het vliegveld van Colombo. Het was precies 12 uur vliegen en dat allemaal best te doen. Daarna nog een uur of 5 in de bus over een nieuw aangelegde autoweg naar het zuidelijkste puntje van het voormalige eiland Ceylon.

We verbleven 14 dagen in het Beach Hotel in Koggala. De site is hier. We hadden een bungalow geboekt, maar deze bleek na aankomst voor een dag of 5 niet beschikbaar zodat wij een superior kamer kregen aangeboden. Oorspronkelijk een teleurstelling maar toen we na een paar dagen in het hotel geacclimatiseerd waren en de kwaliteit en ligging van de bungalows gezien hadden besloten we gedurende het verblijf maar voor de kamer te kiezen.


In het hotel verbleef een internationaal gezelschap aan gasten al was het aandeel van de Russen wat ons betreft wat aan de hoge kant. Voor veel westerlingen is dat erg storend maar wij stellen ons er maar op voorhand maar op in en nemen ons voor ons humeur er niet door te laten aantasten. Je ontkomt er niet aan geconfronteerd te worden met het onaangepaste gedrag van die mensen, maar we hebben geleerd er maar de humor ervan proberen in te zien en het weg te lachen.
Verder hadden we zeer tegen onze gewoonte in geboekt inclusief het diner. Ik voelde aankomen, dat het in een ontwikkelingsland best wel een zou kunnen tegenvallen als je 's avonds op stap moet op zoek naar een restaurant. Dit bleek bewaarheid te worden. Het hotel grensde aan een drukke regionale weg en daar langszij was het vrij gevaarlijk om te gaan lopen. Je moet dan een tuktuk nemen en s'avonds om zes uur is het pikdonker en dan scheurt men met weinig verlichting met 4 banen over een tweebaansweg. Bovendien was het niet aantrekkelijk om in de donker de straat op te gaan. Er was niet of nauwelijks voor toeristen iets te beleven. Geen winkeltjes of restaurantjes in onze stijl. Er was gewoon niets te koop en het enkele restaurant wat er was blonk niet uit door een aantrekkelijke inrichting of enige ambiance.

Ik kan zeggen, dat we 14 dagen lang elke dag op ons bedje voor het hotel lagen. De e-reader en de sudoku's paraat en de mp3-speler op volle toeren. Verder vele malen op de dag een gang naar die heerlijke zee daar. Heerlijk duiken in de woeste golven en je mee terug laten slepen. Wel redelijk gevaarlijk overigens. Tijdens ons verblijf moest tot 2 keer toe iemand voor onze ogen uit zee gered worden. De Oost-Europese hotelgenoten willen met te veel drank op nog weleens teveel risico nemen!

Een drietal keren zijn we op stap geweest. De eerste keer bezochten we de Stichting Weeshuis Sri Lanka. Ten tijde van de tsunami heeft de verschrikkelijke ramp zich ook in het gebeid waar wij waren voltrokken. Een zekere Marja van Leeuwen was als voormalig reisleidster goed bekend daar en vertrok enkele dagen nar de ramp er naar toe. Er werd het initiatief genomen om een weeshuis te gaan bouwen voor de kinderen die toen wees geworden zijn. De actie heeft toen in Nederland veel publiciteit gekregen op tv en in de pers en met hulp van veel mensen, giften en sponsors staat er nu een complex waar ruim 120 kinderen wonen. Een twaalftal gebouwen waar gewoond wordt, een school voor de kleintjes, eetzalen etc. En niet te vergeten een klein hospitaal met apparatuur en een tandarts, dat ook fungeert voor andere kinderen uit de regio. We kregen daar een uitvoerige rondleiding en kwamen onder de indruk van wat daar gepresteerd is. Als je er met hotelmedewerkers, tuktuk-chauffeurs etc over spreekt dan is iedereen enthousiast wat vanuit Nederland  is tot stand gebracht. Een stukje "Holland Proud". Hier is een reeds bestaand filmpje over het weeshuis.

We gingen ook nog een middag een boottochtje maken over een groot meer, dat vlakbij ons hotel lag. Bij het meer is ook een vliegveld, dat in de oorlog door de Britten werd gebruikt om met watervliegtuigen de Japanse vloot te bestrijden. We zaten op een soort flot, dat men daar maakt d.m.v. 2 leggers met een houten plank ertussen aan elkaar verbonden worden met touw. Een hele mooie tocht van een paar uur met prachtige bebossing rondom met veel hele mooie vogels en ook apen hebben we gezien. Op een eiland bezochten we een familie, die ons verwelkomde met een demonstratie hoe men van de bast van takken kaneel maakte. We dronken ook nog een kopje kaneelthee en kochten wat producten.
Op een ander eiland bezochten we nog een tempel en na de rondvaart werden we nog rondgeleid door een kruidentuin met tenslotte natuurlijk de mogelijkheid om van alles te kopen.

Ons 3e uitstapje ging met de tuktuk een 20-tal kilometers verderop naar de de plaats Galle. In de stad is nog veel te zien uit de tijd van de Nederlandse overheersing in de 17e en 18e eeuw. De stad was toen een belangrijke havenstad en lag op de scheepvaartroute naar Indonesië. De Nederlanders bouwden er een fort waarbinnen een stadje ligt met zeer veel Nederlandse kenmerken zoals een Protestante kerk. In december 2004 werd ook deze stad getroffen door de tsunami maar het fort hiel prima stand.


Kijk voor de foto's van deze vakantie hier.
Ik heb ook nog een 3-tal filmpjes gemaakt en die zijn hier, hier en hier te aanschouwen.

We hebben ons die 14 dagen in Sri Lanka prima vermaakt, genoten van de zon het strand en de zee en een leuke ervaring rijker.