Naar Fuengirola

Na alle belevenissen van de afgelopen weken tijd voor een aantal weken rust aan het strand van de Middenlandse Zee. De keuze was op Fuengirola gevallen tussen Torremolinos en Marbella ten westen van Malaga. Waarom? We willen altijd een camping pal aan het strand, zodat je met je bedje naar de zee kunt lopen. Er zijn niet veel campings waar dat kan in deze streek. Alleen in Marbella en hier. Die in Marbella had niet veel gunstige kritieken en deze in Marbella ligt tegen de A7 aan. Omdat we samen 38 jaar geleden eens in Fuengirola een in een appartement hadden gezeten gaf dat een binding om weer eens te gaan kijken.

Vanuit Tarifa op eerst op weg richting Algeciras via een behoorlijke stijging met een machtig uitzicht beneden op de Straat van Gibralter. Dan langs de rots van Gibralter ongeveer 200 km naar Fuengirola.
Camping Fuengirola ligt tegen de A7 aan waar dag- en nacht redelijk veel autoverkeer is. Daarom wat achter op de camping een plaatsje gezocht en met wat moeite een plek gevonden waar ook nog een gaatje tussen de bomen was te vonden voor de satelliet. Heel belangrijk die komende weken met hot oog op het EK-voetbal!

De camping was redelijk leeg. Het is in de wintermaanden een overwinteringscamping en nu slechts bevolkt door een redelijk aantal Britten, waarvan de meesten daar hun verblijf hebben soms al 15 jaar! Het blijft een beetje apart volk; caravans met heel veel uitbouw en nevententjes, voortenten met houten toegangsdeuren, bankstellen in- en voortent, tv-schermen van 2 mtr breed met schotels van 2,50mtr en vaak ook tegen ons onduidelijk dialect spreken en niet in de gaten hebben dat ik alleen "high Engels" versta.

Door de wintercampingstatus zie je aan het sanitairgebouw, dat het intensief wordt gebruikt. Het werd op een ongelooflijk intensieve manier de gehele dag schoongemaakt maar het bleef een beetje grauw eruit zien.
Een winkeltje naast de camping voor brood en bijna alles wat een mens nog meer kan gebruiken tegen heel normale prijzen.

Dagje Tanger

Vanmorgen vroeg naar de ferryhaven van Tarifa om op de boot te stappen naar Tanger. De Spaanse boot ziet er heel stoer uit en roept dat hij in 35 minuten aan de overkant is. Toen wij om even na 9uur arriveerden vertrok hij juist en bleek dat wij om 10uur de Marokkaanse boot hadden.

Dat was overigens ook een catamaran, en deed er een uur over. De zeeziektepillen uit Nederland waren ingenomen maar ondanks de forse wind en vele witte koppen op de golven ging de tocht bijzonder rustig.

 In de haven van Tanger werden we welkom geheten door de gids en waande je jezelf gelijk in een andere wereld.
Al snel zaten we in een busje met een twaalftal personen uit Argentinië, de VS etc. en binnen een kwartier stopten we bij een open stuk land voor een kamelenrit voor €1.

Vervolgens een tour door Tanger. Door de diplomatenwijk (Tanger was in de koude oorlog het centrum van spionage tussen oost- en west), de Franse wijk met grote terrassen en het centrum.

We werden gedropt bij de ingang van de Kasbah en daar een paar uur rondgeleid. Het is een labyrint van straatjes met heel veel bewoners die daar rondlopen, hangen en je aanstaren. Verkopers belagen je soms maar ik kreeg toch geen onveilig gevoel zeker omdat bij mijn vele stilstaan voor foto's of film er een gids achter mij bleef lopen.We werden als een toerist in de Zaanse Schans ook nog een warenhuisje ingeloodst met verplichte show van uitrollende tapijten, leren kalerezooi, spiegelgallerijen, waterpijpaccessoires en weet ik wat. Ook een verplichte presentatie bij een apotheek met zalfjes, pillen, luchtjes en weet ik veel voor natte neuzen, droge neuzen, tegen snurken, tegen slapeloosheid, ruwe handen, zwetende oksels en penissen die lastig opwindend worden.

Toen ook nog een lunch in een typisch sfeervol ingericht restaurant met onduidelijke soep, kuskus met pennen met even onduidelijk maar smakelijk vlees en een pudding toe. Wijn was niet te verkrijgen alleen frisdrank. Er was ook nog muziek van een lokaal bandje met wonderlijk genoeg een vrouwelijk lid!

Daarna wederom rennen door de kasbah en een stoffenwinkel. Het is ongelooflijk te zien wat een handel er daar gedreven wordt. En dan winkeltjes van 2 meter breed. Bakkertjes, kippenboeren, groentemannen, slagers, kleermakers etc,etc. Een andere wereld op 45minuten varen!

De boot van 4uur vertrok om half 5, zodat we weer om half 6 op de kade stonden van Tarifa.

Een fantastische ervaring waar ik nog steeds aan terugdenk en die ik een ieder zou willen aanbevelen.

Naar Tarifa

Vandaag weer naar een nieuwe bestemming. We zetten koers via Jerez de la Frontera en Cadiz naar Tarifa alwaar de meest zuidelijke camping van Europa ligt. Een prachtige rit daar in het heuvellandschap onder Cadiz. Camping Rio Jara was erg rustig maar heel plezierig. Het ligt dus aan de straat van Gibralter met het drukke scheepvaartverkeer van- en naar west-Europa en uitzicht op het Rifgebergte in Marokko. Vanaf de camping loop je een breed strand op alwaar de eerste honderd meter gras is en de koeien lopen te grazen. Verderop zijn nog een aantal campings, die voornamelijk bezocht worden door kitesurfers, dat hier door de forse wind veel beoefent wordt. Overigens hadden wij op onze plek weinig last van die wind.


Reden van ons bezoek is hier om de volgende dag met de snelle catamaran boot een bezoek te brengen aan Tanger in Marokko. Ik had begrepen, dat er de mogelijkheid was om met een busje van de camping naar de boot gebracht te worden maar dat was gezien de stilte in deze periode niet mogelijk. Mij werd verzekerd, dat het parkeren bij de haven geen probleem was en ook nog veilig. Dus zijn we even 2km heen en weer gereden om even polshoogte te nemen. Gelijk een boekingskantoor bezocht en een afspraak gemaakt voor de volgende dag vertrek om

Bijschrift toevoegen

10uur. Tevens van de gelegenheid gebruik gemaakt in Tarifa een Mercadona te bezoeken. 

Sevilla

Vandaag dus stadsbezoek. Op tijd wandelen naar de bushalte een paar honderd meter verderop. De bus  kwam niet op de geplande vertrektijd opdagen, en we moesten zeker 3 kwartier wachten Het was al vroeg behoorlijk warm en behoorlijk wat kampeerders sloten aan in de rij.
Sevilla is een erg aantrekkelijke stad. Veel autovrije brede lanen met allen een tram en fietsers.

Al gauw stonden we voor het Alcazar oftewel het Palacio de Don Pedro. Ik had mijn legitimatie niet bij me en dat was jammer omdat pensionado's in Spanje overal een aanmerkelijke korting krijgen. Het doet denken aan het Moorse Alhambra in Granada met de combinatie van water, tuinen en pleisterwerk met kleine tegeltjes. Wel mooi, maar al gauw veel van het zelfde. De Catedraal met het mooiste altaar ter wereld sloegen we maar over toen we hoorden dat het verbouwd werd en werd afgeschermd door een groot doek met de afbeelding erop.


Wel in een zijstraatje weg van alle toeristen voor het eerst van ons leven geluncht met tapas  en een heel karakteristiek restaurant. Ik liet een groot variëteit van hapjes aanrukken en dat was genieten van de vele verrassingen  die op ons afkwamen.
In de namiddag waren we redelijk versleten, warm maar voldaan weer op de camping.

Op naar Sevilla!

Na een dag of wat heerlijk relaxen in Portugal werd het weer eens tijd voor actie. We gaan het fijne Portugal weer verlaten voor de Spaanse hectiek!
Eerst namen we voor het vertrek van de camping nog een heerlijk ontbijtje op de waranda van het mooie huis op de camping. Eigenaar Ernst had een prachtig ontbijt geserveerd waar het aan iets ontbrak. Caravan stond startklaar op het erf en we konden aanvallen aan het ontbijt.

Het was een bijzondere ervaring, die we nog niet hadden
meegemaakt.










De rest van de dag in de auto richting Sevilla was het telkens weer het gespreksonderwerp!

We moesten Sevilla weer doorkruisen evenals 4 jaar geleden toe we uit de Algarve kwamen en waren weer verbaas, dat we weer over die stijle brug moesten over de Rio Guadalquivir met uitzicht op een haven waar kennelijk schepen e.d. uit zee zo diep landinwaarts kunnen komen.

Aan de zuidrand van de stad ligt de stadscamping Dos Hermanas (alwaar ik mij redelijk thuis zou moeten voelen) en dat was inschuiven naast een internationaal gezelschap van pensionado's met allemaal hetzelfde doel; 2 nachten verblijven voor 1 dag stadsbezoek.









                                                                                                                                                                 

De omgeving in Portugal

De camping lag redelijk in de onbewoonde wereld en daarom moesten om de dag wel even ritten om te kunnen fourageren. Wel een goede gelegenheid om wat links en rechts door dat mooie, rustieke en karakteristieke Portugese landschap te slingeren en te genieten. Kleine dorpjes en vriendelijke eenvoudige mensen. Heel veel mannetjes met klep petjes op, die hele dagen op een bankje zitten te suffen voor hun huis of op het plein in het dorp. Kijk voor alle foto's in mijn fotoalbum dat hier is te bewonderen.

Voor de boodschappen kwamen we een paar keer in het stadje Vila Vicosa. Dit ligt in een gebied met een aantal marmergroeven. Het is marmer met een bepaalde tekening met rose erin. In de stad zijn bijna alle trottoirs en stoepranden van marmer. Ook staat er een paleis van de hertogen van Braganca het Paco Ducale dat geheel van marmer is.

Schaapherder

Het gebied is zeer verlaten. Het dorp Rosario behelst een verzameling huizen en het dichtstbijzijnde stadje is ongeveer een 17 km hier vandaan.
Daar kan geld worden gepind bij 1 bank en zijn we zomaar in een echt Portugees restaurant wezen eten met een door Ernst geschreven briefje in de hand met het menu. Dat was overigens heel leuk. De tv hing tegen de muur dicht bij de tafel en ik had geluk dat die avond de Europacupfinale was van Bayern München die verloren werd dus dat maakte de smaak extra lekker.


De camping was heel fraai en er stonden een groot aantal verschillende boomsoorten. Hier een foto van een bijzonder mooie eik met onze caravan op de achtergrond.

Verder kwam er 2x per dag een schaapherder voorbij en dat was één van de hoogtepunten van de dag.

Hier ook nog een paar sfeervolle plaatjes van de camping:

Dineren op de camping

Eigenaar Ernst kan geweldig koken op op deze avond hadden we ingeschreven om het diner mee te maken, dat hij die avond zou opdienen. Met ongeveer 14 personen aan de stamtafel op de waranda waren we daar en kregen een avondvullend programma opgediend van grote kwaliteit en dan reuze lekker smaakte.

En als jullie mij zouden vragen wat we gegeten hebben dan moet ik helaas het antwoord schuldig blijven. Maar kijk maar of het lekker lijkt!

Portugal

Deze dag reden we vanuit Toledo over de A5 via Merida en de grensplaats Badajoz Portugal in. We waren 5 jaar gelden in dat land en hadden daar bijzonder goede herinneringen aan. We stonden toen een aantal dagen in het midden van Portugal bij het Estrella gebergte bij Nederlanders met een leuke camping. Nu was de keuze gevallen op weer een camping met Nederlande eigenaren vlak over de grens. Een vijftal km"s over de grens bij de stad Elvas afslaan en dan een 30 km's het binnenland in naar het dorp Rosario naar de gelijknamige camping. Ver van de bewoonde wereld kwamen we op de camping aan in een afgelegen gebied dat gedomineerd wordt door stuwmeren en water. De Nederlandse eigenaar heette ons hartelijk welkom met een drankje en een praatje op de waranda van zijn schitterende in Portugese stijl opgetrokken woning. Onthutsend was het al snel  te vernemen dat de man zijn vrouw met wie hij samen 12 jaar gelden deze droom had bewerkstelligd in februari j.l. was overleden aan de gevolgen van borstkanker. Dit was even schakelen op dat moment en ook de dagen daarna was dat bij ons toch telkens weer een terugkomend thema.

Heel apart was, dat bij het kiezen van een plaats eigenaar Ernst precies kon aangeven tot welke decimeter te het wiel van de caravan moest zetten zodat deze gelijk pas stond op deze terrassencamping.

Hier is de link naar de camping.

Toledo

Vandaag de stad bezocht. Mooie camping daar in Toledo. Het mooiste is nog wel het terras voor het restaurant. Daar heb je misschien wel het mooiste uitzicht op de stad. Als een schilderij ligt Toledo dan recht voor je en vooral in de avond valt de zon uit het westen op de stad.

De bus stopt voor de camping en binnen 15 minuten uitstappen boven op de berg voor het Alcazar. Het nadeel van de stad is dat het dus op een berg ligt en maar een gedeelte vlak is. Zodoende laat je je verleiden om naar beneden te lopen, maar dan moet je dus altijd op een zeker moment weer naar boven en dat is een hele opgave met de temperatuur, die daar over het algemeen heerst.








We hebben nog heerlijk gelunchet op deze mooie zondag en waren weer in de namiddag terug om in het campingrestaurant lekker te gaan eten.

Naar Toledo

Vandaag vertrokken op tijd vanuit Bayonne en passeerden vrij snel de Spaanse grens. Oh, wat was het weer koud, vochtig en grijs die ochtend, Wel altijd leuk om hier te rijden, Al die leuke Baskische namen langs de weg en het prachtige wegenstelsel. Je ziet, dat dit gedeelte van Spanje (dat meer aan Zwitserland doet denken) het financieel wat beter heeft als elders in Spanje. In de buurt van Vitoria Gasteiz brak de zon door en liep de temperatuur al snel op. Via Burgos snel naar beneden over die prachtig A1 naar Madrid. Het landschap wordt daar echt karakteristiek met die mooie bruine aarde daar en die mooie stadjes. Op de rondweg van Madrid was het op deze zondag prima rijden en ik vond het weer genieten van het uitzicht op de stad met die hoge gebouwen en die opvallende gebouwen van de Banca Bank, die de laatste tijd zo vaak op de tv waren te zien. Onder Madrid bereikten we vervolgens Toledo en streken neer op de stadscamping El Greco aldaar. Het was een van de paar grotere slagen die we die dag hadden gemaakt met zo'n 600 km.

Naar Bayonne

Op deze vrijdag vertrokken we uit de Dordogne om richting Spanje te gaan. Ik had een leuke binnenweg in gedachten door de Dordogne en dan grotendeels over nationale routes. Dit om Bordeaux en dan het saaie stuk door Les Landes te omzeilen. Bij het vertrek werd mij dat door de camping eigenaar ontraden. Het zou erg veel moeite kosten om de Dordogne te doorkruisen met de caravan. Dan maar de veilige route genomen via Souillac een stukje naar boven en alleen maar autoroute richting Spaanse grens. Het was prachtig warm weer en heel opvallend was dat zoals altijd het bij de grens bij Baskenland het altijd een stuk minder weer wordt, Vaak regen en kou en dit keer een soort kille mist. De camping die we hadden uitgezocht bleek pas op 15 mei open te gaan dus moeten we nog op zoek naar een ander camping in de buurt,

Verblijf in de Dordogne

Dat was een plezierig verblijf daar op de camping in de Dordogne. Allereerst moesten we na 3 dgn de nodige boodschappen inslaan voor de komende dagen. We vinden het leuk om in Frankrijk naar zo'n mega super te gaan als InterMarché, Carrafour etc. Die hadden we snel gevonden in Souillac en zijn daar een paar keer geweest. Niet alleen eten maar ook natuurlijk drinken. De Port en whisky en wijn is redelijk betaalbaar in Frankrijk.
Op woensdagavond wordt er altijd een Jeux de Boules- toernooi georganiseerd en werden we met enige dwang aangezet om mee te doen. Mij doe je daar geen plezier mee maar Yvonne is altijd wel in voor een spelletje. En ik moet zeggen: het was heel gezellig. Ik had natuurlijk weer de foute dames in mijn ploeg maar Yvonne had een sportieve dame uit Schipluiden als maat en dat liep als een speer.

De finale werd laat op de avond gespeeld onder kunstlicht en Yvonne werd zomaar winnaar van het toernooi!

Na afloop was er een gezellig samenzijn met prijsuitreiking. Een bokaal, die we even mochten aanschouwen maar op de schoorsteen bleef staan tot de seizoenwinnaar bekend is. Tevens vind aan het eind van het seizoen een vermelding plaats op internet en werd een mooie fles wijn ontvangen, die vlgs de gewoonte door alle deelnemers pikaan werd gemaakt.

Op de woensdag was er in het dorp een kleine markt, dat in Frankrijk altijd de moeite waard is al is het alleen al om de streekproducten die door de mensen van het boerenland worden aangeboden.

"s Avonds hebben we nog een keer heerlijke asperges gegeten, die daar in de omgeving door de boertjes veelal worden aangeboden langs de weg.

Eén van de hoogtepunten van de Dordogne vonden wij wel het bezoek aan de plaats Sarlat-la-Canéda. In het centrum van de cultuur van de foie gras is daar een prachtig mooi stadje te bezoeken met een heel gezellige sfeer, heel leuke winkeltjes, klein pleintjes en straatjes en een groot aantal restaurants. Werkelijk zeer de moeite waard om eens te bezoeken.

Naar de Dordogne

Na een heerlijk ontbijtje met ons eerste Franse stokbrood op deze maandagochtend na de Presidentsverkiezingen ( Vive Hollande!) op ons gemak richting de tijdelijke eindbestemming voor een aantal dagen in de Dordogne. De keuze is gevallen op een campingcard-camping en ook SVR met Nederlandse eigenaren vrij in het begin van de Dordogne iets voorbij Souillac. De camping heet Le Mondou en is van Nederlandse eigenaren John & Lia. De rit gaat voorspoedig via overwegend tolvrije wegen.

We worden bij aankomst vriendelijk ontvangen en in overleg wordt een geschikte plek gekozen.