Naar Zwolle

Na een verblijf van 14 dagen thuis in Zwolle werd het weer eens tijd om de caravan op te pakken voor het jaarlijkse verblijf op de boerencamping aldaar. Mijn zwager Ronald is met gezin op vakantie naar zijn vertrouwde stek in Frankrijk en voor het 3e jaar proberen wij hem te vervangen in de opvang van mijn bejaarde schoonvader , die inmiddels de zeer respectabele leeftijd van 92 jaar heeft bereikt.

We werden hartelijk ontvangen door de boerin en boer Annette en Anton en konden het zelfde plekje van vorig jaar weer innemen.


Ook wel weer lekker om hier terug te zijn. Elke ochtend op de fiets een paar kilometers om een VK-tje te scoren en de krant uitpluizen met de radio op 2 in de voortent. Dit jaar hadden we redelijk goed weer en had ik ook de gelegenheid om ten volle te genieten van de tv-uitzendingen van de Olympische Spelen in Londen.

Om de 2 dagen gingen we langs bij de oude reus. Alhoewel; de reus gaat er langzaam maar zeker op achteruit. We hebben hem nog 1 keer naar de camping gehaald zodat hij er even uit is en van de buitenlucht kan genieten maar dat was dit jaar niet helemaal jofel. Het positioneren in een campingstoel en het wandelen over de camping voor toiletbezoek ging dermate moeizaam dat we er na die ene keer maar verder van hebben afgezien. In zijn huis kan hij nog redelijk uit de voeten al zijn de bezoeken niet meer zo heel plezierig. Enige vorm van communicatie is nagenoeg niet meer mogelijk dus beperkte onze bezoeken aan hem thuis tot het kijken naar de Spelen op de tv en het nuttigen van het avondeten in zijn aanwezigheid.

Helaas kon het verorberen van een lekkere door Yvonne gemaakte warme  prak hem ook niet meer boeien en eet hij het liefst alleen nog maar brood.

Huiswaarts,

Vandaag dan naar huis! ook wel lekker!
De camping in Amiens had geen baguette voor mij beschibaar dus waren we vroeg weg en hebben een paar croissantjes gescoord bij een benzinepomp en een bakkie gedaan vanuit de thermoskan.
Het was nog maar een paar honderd kilometer en rond de klok van 3 waren we dan na bijna 10 weken in het Maassluisse,

Dit aantal kilometers hadden we gereden. Het lijkt veel en dat is het ook maar we hebben maar 2 maal rond de 600 km gereden en verder stukjes van 350 à 400 km. En als je dan weer een aantal dagen stopt ben je dat gauw vergeten.


Toch hebben we besloten het in het vervolg nog rustiger aan te doen. Allereerst omdat het steeds moeilijker wordt nieuwe bestemmingen en steden te vinden. De meeste hoeken van Spanje en Portugal hebben we gezien. En verder is het op onze leeftijd ook lekker om minder hectische dingen te doen als stadsbezoek.


Het wordt waarschijnlijk 1 langere pauze heen en terug en langer verblijf aan het strand.


We zullen zien als we het allemaal mogen beleven! 

Amiens

Vandaag weer een stikje opschuiven naar het noorden. Bestemming Amiens!
Eerst richting Caen en dan een heel leuke ervaring door bij Le Havre de Pont de Normandie op te rijden.
Een prachtige hangbrug die erg stijl omhoog gaat.

In Amiens op de stadscamping was geen restaurant dus voor het afscheidsdiner van deze reis met de auto de stad in en lekker gegeten bij de Italiaan.


Leuk om te zien de laatste dagen en zeker in Amiens, dat je steeds meer gezinnen tegenkomt met kinderen die op vakantie gaan. Aflossing van de wacht! Wij gaan huiswaarts, laat de vakanties maar losbarsten!

Normandië

We waren dus op de camping in La Cambe vlakbij het dorp Grandcamp-Maisy dat aan de kust ligt. Op deze vrijdagochtend ging Yvonne dus eerst even naar de kapsalon.

Dicht bij La Cambe is een Duitse begraafplaats. We dachten er gelijk maar naar toe te gaan. Maar ja, als eerste naar een Duitse begraafplaats in de buurt waar de geallieerden hebben gezegevierd?
Iemand op de camping vertelde dat het de moeite waard is om te zien hoe ingetogen en sober op z'n Duits dat is ingericht. Er liggen daar 21.222 graven. Elders zijn er nog 4 begraafplaatsen met 11.956, 10,152 en 3,735 graven. Reken maar uit! Op de Amerikaanse begraafplaats liggen er 9.387!

Er stond heel toevallig een Duitse touringcar met de naam "Merkel"! Ik heb dat helaas op film, geen foto, Merkel was ook op bezoek!




Daarna dicht in de buurt naar "La pointe du Hoc", alwaar de Amerikaanse Rangers tegen de rotsen op moesten klimmen om de Duitse vesting met bunkers onschadelijk te maken, Eerst werd er vanuit zee gebombardeerd. De inslagen zijn nog te zien.

 In de middag gingen we ook nog naar Utah Beach waar de landingen op het strand plaatsvonden.

In de nacht van vrijdag op zaterdag regen het voortdurend en ook die zaterdag bleef het de gehele dag maar doorgaan.Het mooie gras op de camping veranderde in een modderpoel en achter de caravan ontstond een zwembad(je).

Ideaal dus voor een autorit langs de beaches.




Eerst in de stromende regen naar de Amerikaanse begraafplaats in Colleville-sur-Mer. Het bekende werk zoals in Margraten. Zeer goed verzorgd en indrukwekkend. Heel opmerkelijk was dat ik een behoorlijke aantal bewapende veiligheidsagenten aanwezig zag zijn. Past niet in die sfeer, maar wellicht vreesde men wat!


Vervolgens naar het Britse gedeelte van de invasie in Arromanches waar de pontons nog in zee liggen alwaar de noodbruggen werden aangelegd om het oorlogsmateriaal te kunnen ontschepen.


Tenslotte bezochten we vlak boven Arromanches de 360 graden bioscoop waar een indringende film wordt vertoont van 20 minuten en waar op een indringende manier de relatie wordt gelegd van de oorlog met vrede door op herkenbare plekken een oorlogs  tafereel te zien en daarna op dezelfde plek hoe het nu is waar mensen in vrede leven. Heel mooi!

Naar Normandië

Vandaag de boel weer opgepakt om weer wat noordelijker te gaan richting Normandië. We kwamen een beetje die richting uit en we zijn nog nooit aan deze kant van Frankrijk geweest dus een goede reden om een te gaan neuzen. Ik ben in mijn diensttijd met mijn schip in Cherbourg geweest en heb toen op uitnodiging van de Franse marine Arromanches bezocht. Wat ik mij herinner van 21 jaar na de oorlog is toen het grote aantal Duitse oorlogsinvaliden die daar indertijd rondliepen! Yvonne was er nog nooit geweest dus een kans om weer eens te gaan kijken!

Leuke rit langs steden waar je nooit komt. Nantes, door Bretagne langs Rennes, langs Le Mont St. Michel ( vanaf de snelweg even te zien in de verte) naar de SVR-campng in het dorp La Cambe enkele kilometers van het strand.

De dochter van de campingvrouw had een kapsalon dus Yvonne kon de volgende ochtend eindelijk na 9 weken het haar laten knippen!

De Vendeé

Ik was gewaarschuwd: een collega van mijn zoon Rutger was met zijn gezien daar op vakantie geweest.......
Hoek van Holland!
Ja en nee! het achterland doet sterk denken aan Walcheren. De meeste campings liggen niet direct aan zee. Tussen de weg waar de campings liggen en de duinen zijn over het algemeen laagbouwwoningen gebouwd die dienen als vakantiewoning. De dorpjes aan de hoofdweg langs de kust zijn allemaal heel kleinschalig met kleine supermarkten en veel frisse zeelucht maar wel met een aangename Franse sfeer.

Het strand is ongezellig breed( eb-en vloet) zonder strandtenten e.d., Bootjes die droogvallen bij eb en riekende zee met name door de ligging van een groot eiland voor de kust.

Campings zijn goed en strak neergezet via een efficiënte Franse stijl. Vol met van die witte stacaravans met een schuin donker dak van kunststof op een uitgekiende manier neergezet in slagorde 3mtr met het terras verwijderd van de volgende stacaravan. en daar tussenin her en der plekken voor kampeerders met eigen tent of caravan.
Heerlijk gegeten daar in een restaurant voor de camping: mosselen met een heerlijke saus er doorheen!

We hebben ons een paar dagen best geamuseerd en hadden redelijk goed weer!