We zijn weer thuis

Wat hebben we genoten daar in Zuid-Frankrijk. We hadden de hele periode van 3 1/2 week voortdurend heel mooi weer en we hadden het erg naar ons zin vooral tijdens ons dagelijkse bezoek aan het strand. Wat zeer opvallend was, dat het al die tijd zeer druk bleef op de camping. De laatste dagen voor ons vertrek werden er wat lege plaatsen zichtbaar. Het enige minpunt op de camping was het feit, dat een Duitser meet een huurcamper tijdens het manoeuvreren naar een plek het linker voorscherm van mijn auto meenam zodat ik schade had. Verder komen we in de toekomst nog graag een keertje terug zo in het najaar.
Op 26 september vertrokken we noordwaarts en via overnachtingen op de muncipal  in Bourg-en-Bresse en  camping Kockelscheuer in Bettenburg in Luxemburg waren we 28 september in de voor ons vertrouwde stek op camping Oriëntaal in Berg en Terblijt voor de traditionele afsluiting van het seizoen.

Ook in Limburg hadden we dit keer schitterend weer en daar hebben we heerlijk van genoten en dat mooie weer kwam ook wederom goed uit tijdens het cleanen van de caravan zodat deze weer schoon de winterstalling in kon gaan.

Het was een uitzonderlijk goed en lang  caravanseizoen, dat eind april begon en pas nu eindigde. In die periode zijn we zo'n 3 1/2 week thuisgeweest en heeft de auto gedurende 11.500 km ons gebracht naar de Dordogne, Toledo, Portugal, Sevilla, Tarifa, Fuengrola, Guardamar, Zaragoza, de Vendee, Normandië, de boerencamping in Zwolle, Blois, St. Aygulf en Maastricht.

Een maand op de camping nabij Frejus

Op vrijdag 31 augustus reden we dan voor onze najaarsbestemming naar de Côte d´Azur. De bestemming was de camping Au Paradis des Campeurs. We waren daar vorig jaar op weg richting Italië een aantal dagen geweest en dat beviel ons zodanig dat we besloten daar een keer bij gelegenheid wat langer heen te gaan. Die situatie deed zich nu voor dus hophop erheen. De camping ligt ten zuiden van Frejus een de kustweg richting Sainte Maxime en Saint Tropez. Om precies te zijn maakt het onderdeel uit van de gemeente Roquebrune sur Argens bij het dorp Les Issambre. Het strandje heet La Gaillarde en is te bereiken vanaf de camping door het tunneltje te nemen onder de kustweg door.

Richting Middellandse Zee

Nadat we onze zoon met vrouw en kleindochters hadden uitgewuift op woensdag 29 augustus hebben de boel op de camping bij de Loire de dag erna weer afgebroken en zijn we op 31 augustus vertrokken richting het zuiden. Garmin gaf aan, dat de route via Clermont Ferrand en Saint Etienne de kortste was dus reden we die weer eens. Het stuk via de A89 naar Saint Etienne rijd je niet zo vaak en is zeer fraai. Overnacht hebben we in de ons vertrouwde camping op de route richting Valence bij de A7 in Tain  l´Hermitage.

Najaarsvakantie

Ofschoon ik altijd beweer, dat we nooit meer op vakantie gaan maar altijd "elders verblijven" wil ik toch even aangeven dat we na ons voorjaarsverblijf in Portugal, Spanje en Frankrijk en onze zomerstop op de camping in Zwolle we a.s. dinsdag weer vertrekken voor een verblijf elders.

We gaan eerst naar Blois om daar woensdag a.s. de caravan over te nemen van Rutger c.s. Vervolgens gaan we donderdag opbreken en rijden we vrijdag en zaterdag naar de camping bij St. Aygulf  vlak onder Frejus. De bedoeling is dat we daar tot eind september zullen blijven om vervolgens begin oktober via een aantal dagen traditioneel afscheid op de camping in Berg en Terblijt in Zuid Limburg weer eens huiswaarts te gaan.

Ik probeer de geïnteresseerde volger op de hoogte te houden via dit medium en via Twitter en Faceboek.

Alweer op naar huis

Die donderdag vanuit Orléans weer via de N118 en Port de Saint Cloud (alwaar je heel even een machtig utzicht hebt over Parijs) naar huis. Wat voor mij weleens aangenaam was om met solo-auto een keer een behoorlijke afstand over de Autoroute te snorren.

Eindelijk weer eens een poosje thuis in Maassluis. Sinds 5 mei van dit jaar waren we 16 nachten thuis.
Over 11 dagen zullen we weer richting Frankrijk gaan om de caravan weer op te pakken voor een verblijf in september nabij Frejus en een afsluitend traditioneel bezoek van een aantal dagen in Zuid Limburg.

Een paar dagen Frankrijk

Op zondag vertrokken naar Frankrijk, op maandag op de camping aangekomen en de boel ingericht en op dinsdag na nog wat rommelen ergens onder Blois zo'n super groot winkelcentrum bezocht om gezellig rond te kijken. Natuurlijk de nodige boodschappen gedaan om koelkast en koelbox te vullen.

Rutger had die dinsdag de rit naar Frankrijk aanvaard en 's avonds overnacht in Orléans, zodat ze die woensdag op tijd op de camping aanwezig konden zijn om nog gezamenlijk een gezellige middag te kunnen hebben en een beetje te kunnen bbq'en.

Sienna kon gelijk met haar vader even kennismaken met het zwembad op de camping en Marleen kon met Lize en oma een rondje maken over de camping.

's Avonds was er voor ons een Ibis geregeld in Orléans zodat we maar een uurtje behoefden te rijden vanaf de camping.

Zoefzoef, neer en op naar Frankrijk

We hebben het voornemen om in dit ultieme vakantiejaar 2012 ook nog een verblijf te hebben in de maand september een de Cote d'Azur. Een goede gelegenheid om Rutger en Marleen voor te stellen om hun vakantie dit jaar in onze caravan door te brengen in een door hun te verkiezen plek en camping ergens in Frankrijk.
Rutger & Marleen hielden het bescheiden en verkozen een camping iets voorbij Blois in het Loire-gebied.
Camping Parc du Val de Loire ligt bij het gehucht Mesland.

Dus na 2 nachten Maassluis pakten we deze zondag de caravan weer om een paar honderd kilometer te pakken naar de camping nabij de A1 in de buurt van Arras, alwaar we dit jaar op 5 mei ook al stonden.

Na een overnachting aldaar op maandag weer verder en weer heerlijk genoten van het stukje Peripherique van Parijs en dan bij port de Saint Cloud er weer af en omhoog richting de A10.

Die middag de caravan weer geheel geïnstalleerd met luifel en toebehoren en satelliet om de kids het verblijf zo aangenaam mogelijk te laten zijn de komende weken.

Al weer naar huis!

Ons reisschema luistert heel scherp dit jaar. Er staat weer een activiteit voor de volgende week op het programma dus moesten we iets eerder weg uit Zwolle dan we eigenlijk hadden gewild. We moesten echt op de uiterste datum vertrekken terwijl zwager Ronald pas de dinsdag erop van vakantie terugkomt.

Er stond niets anders op, dan zo goed mogelijk de drank- en eten voorraad bij Opa aan te vullen in de veronderstelling dat hij ondanks zijn matige inname toch niet mis mag grijpen.

Ondanks het mooie weer hebben we weinig gefietst tijdens ons verblijf in Zwolle. We zijn een keer naar het centrum gefietst om gezellig te shoppen en hebben ook nog een leuke tocht gemaakt vanaf de camping zuidelijk via de IJsseldijk naar Wijhe, met de pont over en dan richting Zwolle terug en bij Hattem weer het pontje genomen.

Naar Zwolle

Na een verblijf van 14 dagen thuis in Zwolle werd het weer eens tijd om de caravan op te pakken voor het jaarlijkse verblijf op de boerencamping aldaar. Mijn zwager Ronald is met gezin op vakantie naar zijn vertrouwde stek in Frankrijk en voor het 3e jaar proberen wij hem te vervangen in de opvang van mijn bejaarde schoonvader , die inmiddels de zeer respectabele leeftijd van 92 jaar heeft bereikt.

We werden hartelijk ontvangen door de boerin en boer Annette en Anton en konden het zelfde plekje van vorig jaar weer innemen.


Ook wel weer lekker om hier terug te zijn. Elke ochtend op de fiets een paar kilometers om een VK-tje te scoren en de krant uitpluizen met de radio op 2 in de voortent. Dit jaar hadden we redelijk goed weer en had ik ook de gelegenheid om ten volle te genieten van de tv-uitzendingen van de Olympische Spelen in Londen.

Om de 2 dagen gingen we langs bij de oude reus. Alhoewel; de reus gaat er langzaam maar zeker op achteruit. We hebben hem nog 1 keer naar de camping gehaald zodat hij er even uit is en van de buitenlucht kan genieten maar dat was dit jaar niet helemaal jofel. Het positioneren in een campingstoel en het wandelen over de camping voor toiletbezoek ging dermate moeizaam dat we er na die ene keer maar verder van hebben afgezien. In zijn huis kan hij nog redelijk uit de voeten al zijn de bezoeken niet meer zo heel plezierig. Enige vorm van communicatie is nagenoeg niet meer mogelijk dus beperkte onze bezoeken aan hem thuis tot het kijken naar de Spelen op de tv en het nuttigen van het avondeten in zijn aanwezigheid.

Helaas kon het verorberen van een lekkere door Yvonne gemaakte warme  prak hem ook niet meer boeien en eet hij het liefst alleen nog maar brood.

Huiswaarts,

Vandaag dan naar huis! ook wel lekker!
De camping in Amiens had geen baguette voor mij beschibaar dus waren we vroeg weg en hebben een paar croissantjes gescoord bij een benzinepomp en een bakkie gedaan vanuit de thermoskan.
Het was nog maar een paar honderd kilometer en rond de klok van 3 waren we dan na bijna 10 weken in het Maassluisse,

Dit aantal kilometers hadden we gereden. Het lijkt veel en dat is het ook maar we hebben maar 2 maal rond de 600 km gereden en verder stukjes van 350 à 400 km. En als je dan weer een aantal dagen stopt ben je dat gauw vergeten.


Toch hebben we besloten het in het vervolg nog rustiger aan te doen. Allereerst omdat het steeds moeilijker wordt nieuwe bestemmingen en steden te vinden. De meeste hoeken van Spanje en Portugal hebben we gezien. En verder is het op onze leeftijd ook lekker om minder hectische dingen te doen als stadsbezoek.


Het wordt waarschijnlijk 1 langere pauze heen en terug en langer verblijf aan het strand.


We zullen zien als we het allemaal mogen beleven! 

Amiens

Vandaag weer een stikje opschuiven naar het noorden. Bestemming Amiens!
Eerst richting Caen en dan een heel leuke ervaring door bij Le Havre de Pont de Normandie op te rijden.
Een prachtige hangbrug die erg stijl omhoog gaat.

In Amiens op de stadscamping was geen restaurant dus voor het afscheidsdiner van deze reis met de auto de stad in en lekker gegeten bij de Italiaan.


Leuk om te zien de laatste dagen en zeker in Amiens, dat je steeds meer gezinnen tegenkomt met kinderen die op vakantie gaan. Aflossing van de wacht! Wij gaan huiswaarts, laat de vakanties maar losbarsten!

Normandië

We waren dus op de camping in La Cambe vlakbij het dorp Grandcamp-Maisy dat aan de kust ligt. Op deze vrijdagochtend ging Yvonne dus eerst even naar de kapsalon.

Dicht bij La Cambe is een Duitse begraafplaats. We dachten er gelijk maar naar toe te gaan. Maar ja, als eerste naar een Duitse begraafplaats in de buurt waar de geallieerden hebben gezegevierd?
Iemand op de camping vertelde dat het de moeite waard is om te zien hoe ingetogen en sober op z'n Duits dat is ingericht. Er liggen daar 21.222 graven. Elders zijn er nog 4 begraafplaatsen met 11.956, 10,152 en 3,735 graven. Reken maar uit! Op de Amerikaanse begraafplaats liggen er 9.387!

Er stond heel toevallig een Duitse touringcar met de naam "Merkel"! Ik heb dat helaas op film, geen foto, Merkel was ook op bezoek!




Daarna dicht in de buurt naar "La pointe du Hoc", alwaar de Amerikaanse Rangers tegen de rotsen op moesten klimmen om de Duitse vesting met bunkers onschadelijk te maken, Eerst werd er vanuit zee gebombardeerd. De inslagen zijn nog te zien.

 In de middag gingen we ook nog naar Utah Beach waar de landingen op het strand plaatsvonden.

In de nacht van vrijdag op zaterdag regen het voortdurend en ook die zaterdag bleef het de gehele dag maar doorgaan.Het mooie gras op de camping veranderde in een modderpoel en achter de caravan ontstond een zwembad(je).

Ideaal dus voor een autorit langs de beaches.




Eerst in de stromende regen naar de Amerikaanse begraafplaats in Colleville-sur-Mer. Het bekende werk zoals in Margraten. Zeer goed verzorgd en indrukwekkend. Heel opmerkelijk was dat ik een behoorlijke aantal bewapende veiligheidsagenten aanwezig zag zijn. Past niet in die sfeer, maar wellicht vreesde men wat!


Vervolgens naar het Britse gedeelte van de invasie in Arromanches waar de pontons nog in zee liggen alwaar de noodbruggen werden aangelegd om het oorlogsmateriaal te kunnen ontschepen.


Tenslotte bezochten we vlak boven Arromanches de 360 graden bioscoop waar een indringende film wordt vertoont van 20 minuten en waar op een indringende manier de relatie wordt gelegd van de oorlog met vrede door op herkenbare plekken een oorlogs  tafereel te zien en daarna op dezelfde plek hoe het nu is waar mensen in vrede leven. Heel mooi!

Naar Normandië

Vandaag de boel weer opgepakt om weer wat noordelijker te gaan richting Normandië. We kwamen een beetje die richting uit en we zijn nog nooit aan deze kant van Frankrijk geweest dus een goede reden om een te gaan neuzen. Ik ben in mijn diensttijd met mijn schip in Cherbourg geweest en heb toen op uitnodiging van de Franse marine Arromanches bezocht. Wat ik mij herinner van 21 jaar na de oorlog is toen het grote aantal Duitse oorlogsinvaliden die daar indertijd rondliepen! Yvonne was er nog nooit geweest dus een kans om weer eens te gaan kijken!

Leuke rit langs steden waar je nooit komt. Nantes, door Bretagne langs Rennes, langs Le Mont St. Michel ( vanaf de snelweg even te zien in de verte) naar de SVR-campng in het dorp La Cambe enkele kilometers van het strand.

De dochter van de campingvrouw had een kapsalon dus Yvonne kon de volgende ochtend eindelijk na 9 weken het haar laten knippen!

De Vendeé

Ik was gewaarschuwd: een collega van mijn zoon Rutger was met zijn gezien daar op vakantie geweest.......
Hoek van Holland!
Ja en nee! het achterland doet sterk denken aan Walcheren. De meeste campings liggen niet direct aan zee. Tussen de weg waar de campings liggen en de duinen zijn over het algemeen laagbouwwoningen gebouwd die dienen als vakantiewoning. De dorpjes aan de hoofdweg langs de kust zijn allemaal heel kleinschalig met kleine supermarkten en veel frisse zeelucht maar wel met een aangename Franse sfeer.

Het strand is ongezellig breed( eb-en vloet) zonder strandtenten e.d., Bootjes die droogvallen bij eb en riekende zee met name door de ligging van een groot eiland voor de kust.

Campings zijn goed en strak neergezet via een efficiënte Franse stijl. Vol met van die witte stacaravans met een schuin donker dak van kunststof op een uitgekiende manier neergezet in slagorde 3mtr met het terras verwijderd van de volgende stacaravan. en daar tussenin her en der plekken voor kampeerders met eigen tent of caravan.
Heerlijk gegeten daar in een restaurant voor de camping: mosselen met een heerlijke saus er doorheen!

We hebben ons een paar dagen best geamuseerd en hadden redelijk goed weer!

De terugtocht

Vandaag nemen we afscheid van de camping in Guardamar om ons richting het noorden te begeven.







Het voornemen is om er voor de 2e keer deze reis een extra lange rit van te maken van rond de 600km met de bedoeling even een slag te maken.
We rijden daarom redelijk op tijd weg voor ons doen en rijden via de n332 richting Alicante. Bij Alicante lukt het mij nooit op de weg te komen die ik van plan ben te maken. Ik wilde al 3 keer de A7 pakken richting A35 naar Valencia. De eerste keer stuurt Garmin mij naar de A31 en dan via de A35 naar de A7. De 2e keer zou ik niet luisteren naar Garmin maar goed kijken en voor dat ik het wist zat ik weer op de A35. Deze keer zou het toch goed moeten gaan. De borden zouden het toch goed moeten aangeven! Nee dus, voor dat ik het me realiseerde zat ik deze keer op de tolweg AP7! Wel mooi overigens. Had ik dus nog nooit gereden. Je komt langs een rij bekende namen. Je rijdt hoog langs de kust dus bij Benidorm weet je ff niet wat je ziet. Het lijkt wel little New York! Er staat een dubbele wolkenkrabber in aanbouw waarvan ik voor de burgers van Benidorm hoop, dat die afkomt in de huidige economische malaise. Anders zitten ze nog in de lengte van jaren tegen zo'n puist aan te kijken.
Verder kom je langs Altea, Denia, onze vroegere bestemming Oliva en langs Gandia.

Bij Valencia ging de zon weg en reden we een half uur door een angstaanjagende gele wolk waardoor je eerst aan een milieuramp dacht. Later die week zagen we in het Rtl-journaal dat er een grote bosbrand heerste in het binnenland.

Boven Valencia  over de A23 richting Teruel en Zaragoza. Bij Teruel is 40km landinwaarts een camping na 470km maar dan moet je de volgende ochtend weer 40km terug naar de snelweg dus dan maar 130km doorgereden naar Zaragoza.
Daar zochten we de stadscamping op die nieuw is aangelegd een paar jaar geleden toen er een wereldtentoonstelling was in Zaragoza. Nu voor de 2e keer en een aantal jaren stelden we helaas vast, dat er niet veel meer wordt gedaan aan onderhoud. Kennelijk is ook daar het geld helemaal op.

's Avonds hebben we gegeten in basic-style voor de caravan.


De volgende dag ging ik een nieuwe uitdaging aan. Ik wilde weer in Frankrijk uitkomen richting Bordeaux maar voor de afwisseling niet zoals op de heenweg via Baskenland en Les Landes. Daarom de weg gekozen door de Pyreneeën. Al een paar keer heb ik dat willen doen maar week toch uit omdat ik niet goed kon inschatten of dat niet een te grote opgave was voor mij en de caravan. Veel navraag gedaan bij Spanje gangers maar maar nooit een eensluidende mening. Zelfs krijg ik op internet geen duidelijkheid behalve dat er enorm is geïnvesteerd in de aanleg van een tunnel omdat Spanje en Frankrijk een doorgang willen voor het vrachtverkeer om de routes langs Baskenland en Girona te ontlasten. De tunnel is al een aantal jaren klaar dus besloot ik "hop door de bergen"!

Nou dat viel vies tegen: Van Zaragoza via de snelweg naar Huesca. Na deze stad gaat de snelweg nog even door maar dan gaat de weg een stuk goed omhoog een pas op. Boven gekomen heb je een machtig uitzicht over de Pyreneeën maar gaat het behoorlijk stijl het dal in. Kennelijk zaten we  we voor die pas al op hoogte want de afdaling gaat hard. In de 2e versnelling duwt de caravan de auto enorm op naar een snelheid van rond de 70km p/u. Tevens was het lastig omdat ze enorm de weg aan het verbeteren zijn waardoor je vaak langs allerlei afzettingen moet sturen. In het dal gaat het weer goed en ook daar zijn hele stukken 4-baans en doen de Spanjaarden er alles aan om de situatie in orde te maken. Dan kom je bij de Col de Somport en wordt de weg 2-baans slingerend langs zo'n klein riviertje langzaam omhoog. Het was een zaterdag en er was opvallend weinig vrachtverkeer. Het werd eigenlijk steeds rustiger. Dan kom je bij een schitterende tunnel van een km of 9 en aan de andere kant sta je in Frankrijk.Vervolgens moet je een groot stuk (misschien wel 50km) over een lastig te berijden 2-baans bergweg slingeren naar beneden van dorp tot dorp. Eigenlijk ongeschikt voor caravan en zeker voor veel vrachtverkeer. Opvallend zijn de vele protestborden langs de weg tegen aanleg van de autoweg. En nu ging bij mij het licht aan! Bij nazoeken op internet blijkt dat de aanleg van een autoweg met viaducten etc. al jaren door milieuactivisten wordt gedwarsboomd en de politiek in Frankrijk de afspraken met Spanje op een laag pitje heeft gezet.
Na eindeloos gedraai waren we opgelucht toen we zagen, dat we Pau naderden. Deze rit is niet voor herhaling vatbaar!

Vervolgens de  autoroute A65 genomen tot Roquefort en overnacht op de camping in St.Justin met de naam Le Pin. Prima camping!




De volgende dag via Bordeaux de A10 genomen en vervolgens de A837 naar La Rochelle met de bedoeling om vervolgens in de Vendeé uit te komen.

De laatste 50km ging over D-wegen en ik denk dat ik met de caravan zeker 50 rotondes ben gepasseerd. Wat een vervelend gedoe is dat. Met de solo-auto kun je een rotonde vaak nog wel in z'n 3 passeren maar met de caravan is het afremmen geblazen, terug naar 2 en draaien maar!









Het uiteindelijke doel was €16-camping Du Jard in La Tranche-sur-Mer.

Costa Blanca- Guardamar

De dag na aankomst zijn Erna en Vera naar ons toegekomen in de namiddag en hebben we even goed bijgepraat en gezellig onder de luifel van de voortent een paar borrels gedronken.
Om een uur of 8 zijn we met 2 auto's naar Guardamar gereden en in een uitstekend restaurant avond- en buikvullend gegeten. Er stond alleen een Engelsman vlak achter onze tafel de hele avond mee te zingen zonder tussenpozen dus voor een prater als ik betekende dat, dat na afloop niet alleen mijn buik opspeelde maar ook mijn stem.

De camping lag verrassend verder weg van het strand dan ik verwachtte. Het was moeilijk aan te lopen en sommige kampeerders gingen zelfs met de auto naar het strand.
Daarom verkozen we de eerste dagen om naar het prachtige zwembad te gaan om daar heerlijk te genieten op een ligstoel. Bar met lekker koude biertjes beschikbaar. In het weekend helaas erg druk maar na 1 uur gaat iedereen eten en/of  slapen en is het lekker rustig.

Toch verkozen we na een paar keer zwembad om naar het strand te gaan. Met de fiets van de camping zo'n 700 mtr maar veel fijner. We konden dan geen bedjes meenemen dus dan maar bedjes gehuurd en de gehele dag liggen, biertjes drinken , een beetje eten en € 35 afrekenen. Hoop geld maar dan moest daar maar. Overigens heerlijk genoten van het zwemmen in zee daar. Fantastische temperatuur van het water in tegenstelling tot de Costa del Sol. Daar was de gang naar de zee heel onaangenaam vanwege de lage temperatuur.


Erna werd helaas ziek na een paar dagen en we konden dus niet verder met elkaar optrekken. Zijn nog wel 2x op ziekenbezoek geweest maar hebben verder ons eigen pad gekozen. We zijn nog we 2x heerlijk gaan eten op de boulevard van Guardamar.

Verder was het gedurende ons verblijf erg heet en vochtig. In bed was het 's nachts niet aangenaam om met de hoge temperatuur te slapen ondanks de 3 ventilatoren die stonden te draaien. Heel apart was dat het tegen de ochtend wat frisser werd en wel zo vochtig, dat het water van de voortent afdrupte en de auto's helemaal nat waren.

Naar Guardamar

Onze goede vriendin verbleef op dit moment in haar huis in Rojales bij Torrevieja. Hans was fietsen (joh, ga fietsen jij!) en zij was daar met Vera ( van Bill, de andere fietser). We zouden op onze route naar het noorden wat dagen langskomen. We waren er ook 4 jaar geleden op de terugweg uit Portugal.
Prachtige rit van zo'n 500 m via Malaga en Granada. Ik verheugde me weer op de A92, de weg van Granada naar Murcia. Een stukje voorbij Granada rij je door een landschap met van die lange sleuven in het landschap waarin een riviertje zou moeten lopen. Langs de rotswanden zijn woningen gemaakt en de ingangen zijn gemarkeerd door heuse gevels. Zeer karakteristiek voor deze streek en heel apart.
Een eind verderop kom je in een gebied, dat zich soms laat vergelijken met het landschap dat je in cowboy-films ziet uit het zuiden van de VS of Mexico. Kale bergen met een rode gloed. Je rijdt zo door een soort droog woestijnachtig gebied kaal met soms beplanting zoals op de droge duingrond hier, dan plotseling in een gebied waar kennelijk weleens een riviertje loopt wat beplanting en olijfbomen.
Het is een volkomen verlaten gebied totdat je op een zeker moment n de buurt van de afslag naar de A7 richting Murcia komt. Dan rij je door een soort bergketen en is het net of het klimaat volkomen anders is. Je rijdt een dal in dat helemaal groen is, het verkeer is plotseling druk en het is een soort fruitschuur van Spanje met veel bebouwing. Heel apart allemaal.

We hadden gekozen voor een luxe familiecamping, die nog net een aantal dagen het Acsi-campingcard tarief rekende tot 20 juni en een goedkoop tussentarief tot 1 juli. Het is camping Marjal in Guardamar del Segura.

We kregen een ruime plek met eigen water, tv en afvoer en de camping heeft bij binnenkomst een mooie uitstraling.

Voor het goede begrip: deze foto is dus gemaakt bij het vertrek 8 dgn later!

Costa del Sol-Fuengirola

Volgens traditie streken we dus neer aan de Middellandse Zee. Fuengirola is natuurlijk geweldig. Vergeleken met 38 jaar geleden was het - voorzover dat in de herinnering ligt- natuurlijk flink uitgebreid. In ieder geval lag ons appartement Pyramides toen aan het eind van de boulevard en nu ligt het einde zeker 500mtr verder. Dat is ook de plek waar de camping ligt. Hoe lang die boulevard precies is weten we niet. We zijn er een keer overheen gefietst maar na een km of 12 zijn we maar rechtsomkeer gegaan .De boulevard is een lint van winkeltejs en terrasjes met restaurants. Kenmerkend voor deze regio is dat zich op het strand veel restaurantjes bevinden waar je met name vis en dan met name sardientjes die op het strand met houtskool worden gegrild.

De auto heb ik in de bijna 4 weken verblijf niet beroerd. Op een 500mtr van de camping was zo'n groot shopping center met een Eroski Gigant supermarkt en daaromheen 2 etages met winkeltjes met ook de bekende namen als H&M. Ook nog 10 bioscoopzalen...zijn we niet geweest! Wij gingen er er dagelijks met de fiets naartoe.

We hebben een paar jaar geleden kennis opgedaan tijdens een verblijf in Spanje en Hennie & Piet komen als het ff kan altijd naar ons toe. Ook dit keer en dat was heel gezellig. Ze stonden naast ons met hun mooie nieuwe Hobby en we zijn nog een keer of drie met ze wezen eten.

Overigens wordt deze kust in deze tijd van het jaar voornamelijk bevolkt door buitenlandse pensionado's en is het erg stil. In het weekend is het beregezellig met name op het strand met al de Spanjaarden, Restaurants zijn dan ook druk bevolkt. Je merkt daar (nog) weinig van de crisis!

Hier nog een paar kiekjes:

Naar Fuengirola

Na alle belevenissen van de afgelopen weken tijd voor een aantal weken rust aan het strand van de Middenlandse Zee. De keuze was op Fuengirola gevallen tussen Torremolinos en Marbella ten westen van Malaga. Waarom? We willen altijd een camping pal aan het strand, zodat je met je bedje naar de zee kunt lopen. Er zijn niet veel campings waar dat kan in deze streek. Alleen in Marbella en hier. Die in Marbella had niet veel gunstige kritieken en deze in Marbella ligt tegen de A7 aan. Omdat we samen 38 jaar geleden eens in Fuengirola een in een appartement hadden gezeten gaf dat een binding om weer eens te gaan kijken.

Vanuit Tarifa op eerst op weg richting Algeciras via een behoorlijke stijging met een machtig uitzicht beneden op de Straat van Gibralter. Dan langs de rots van Gibralter ongeveer 200 km naar Fuengirola.
Camping Fuengirola ligt tegen de A7 aan waar dag- en nacht redelijk veel autoverkeer is. Daarom wat achter op de camping een plaatsje gezocht en met wat moeite een plek gevonden waar ook nog een gaatje tussen de bomen was te vonden voor de satelliet. Heel belangrijk die komende weken met hot oog op het EK-voetbal!

De camping was redelijk leeg. Het is in de wintermaanden een overwinteringscamping en nu slechts bevolkt door een redelijk aantal Britten, waarvan de meesten daar hun verblijf hebben soms al 15 jaar! Het blijft een beetje apart volk; caravans met heel veel uitbouw en nevententjes, voortenten met houten toegangsdeuren, bankstellen in- en voortent, tv-schermen van 2 mtr breed met schotels van 2,50mtr en vaak ook tegen ons onduidelijk dialect spreken en niet in de gaten hebben dat ik alleen "high Engels" versta.

Door de wintercampingstatus zie je aan het sanitairgebouw, dat het intensief wordt gebruikt. Het werd op een ongelooflijk intensieve manier de gehele dag schoongemaakt maar het bleef een beetje grauw eruit zien.
Een winkeltje naast de camping voor brood en bijna alles wat een mens nog meer kan gebruiken tegen heel normale prijzen.

Dagje Tanger

Vanmorgen vroeg naar de ferryhaven van Tarifa om op de boot te stappen naar Tanger. De Spaanse boot ziet er heel stoer uit en roept dat hij in 35 minuten aan de overkant is. Toen wij om even na 9uur arriveerden vertrok hij juist en bleek dat wij om 10uur de Marokkaanse boot hadden.

Dat was overigens ook een catamaran, en deed er een uur over. De zeeziektepillen uit Nederland waren ingenomen maar ondanks de forse wind en vele witte koppen op de golven ging de tocht bijzonder rustig.

 In de haven van Tanger werden we welkom geheten door de gids en waande je jezelf gelijk in een andere wereld.
Al snel zaten we in een busje met een twaalftal personen uit Argentinië, de VS etc. en binnen een kwartier stopten we bij een open stuk land voor een kamelenrit voor €1.

Vervolgens een tour door Tanger. Door de diplomatenwijk (Tanger was in de koude oorlog het centrum van spionage tussen oost- en west), de Franse wijk met grote terrassen en het centrum.

We werden gedropt bij de ingang van de Kasbah en daar een paar uur rondgeleid. Het is een labyrint van straatjes met heel veel bewoners die daar rondlopen, hangen en je aanstaren. Verkopers belagen je soms maar ik kreeg toch geen onveilig gevoel zeker omdat bij mijn vele stilstaan voor foto's of film er een gids achter mij bleef lopen.We werden als een toerist in de Zaanse Schans ook nog een warenhuisje ingeloodst met verplichte show van uitrollende tapijten, leren kalerezooi, spiegelgallerijen, waterpijpaccessoires en weet ik wat. Ook een verplichte presentatie bij een apotheek met zalfjes, pillen, luchtjes en weet ik veel voor natte neuzen, droge neuzen, tegen snurken, tegen slapeloosheid, ruwe handen, zwetende oksels en penissen die lastig opwindend worden.

Toen ook nog een lunch in een typisch sfeervol ingericht restaurant met onduidelijke soep, kuskus met pennen met even onduidelijk maar smakelijk vlees en een pudding toe. Wijn was niet te verkrijgen alleen frisdrank. Er was ook nog muziek van een lokaal bandje met wonderlijk genoeg een vrouwelijk lid!

Daarna wederom rennen door de kasbah en een stoffenwinkel. Het is ongelooflijk te zien wat een handel er daar gedreven wordt. En dan winkeltjes van 2 meter breed. Bakkertjes, kippenboeren, groentemannen, slagers, kleermakers etc,etc. Een andere wereld op 45minuten varen!

De boot van 4uur vertrok om half 5, zodat we weer om half 6 op de kade stonden van Tarifa.

Een fantastische ervaring waar ik nog steeds aan terugdenk en die ik een ieder zou willen aanbevelen.