De terugtocht

Vandaag nemen we afscheid van de camping in Guardamar om ons richting het noorden te begeven.







Het voornemen is om er voor de 2e keer deze reis een extra lange rit van te maken van rond de 600km met de bedoeling even een slag te maken.
We rijden daarom redelijk op tijd weg voor ons doen en rijden via de n332 richting Alicante. Bij Alicante lukt het mij nooit op de weg te komen die ik van plan ben te maken. Ik wilde al 3 keer de A7 pakken richting A35 naar Valencia. De eerste keer stuurt Garmin mij naar de A31 en dan via de A35 naar de A7. De 2e keer zou ik niet luisteren naar Garmin maar goed kijken en voor dat ik het wist zat ik weer op de A35. Deze keer zou het toch goed moeten gaan. De borden zouden het toch goed moeten aangeven! Nee dus, voor dat ik het me realiseerde zat ik deze keer op de tolweg AP7! Wel mooi overigens. Had ik dus nog nooit gereden. Je komt langs een rij bekende namen. Je rijdt hoog langs de kust dus bij Benidorm weet je ff niet wat je ziet. Het lijkt wel little New York! Er staat een dubbele wolkenkrabber in aanbouw waarvan ik voor de burgers van Benidorm hoop, dat die afkomt in de huidige economische malaise. Anders zitten ze nog in de lengte van jaren tegen zo'n puist aan te kijken.
Verder kom je langs Altea, Denia, onze vroegere bestemming Oliva en langs Gandia.

Bij Valencia ging de zon weg en reden we een half uur door een angstaanjagende gele wolk waardoor je eerst aan een milieuramp dacht. Later die week zagen we in het Rtl-journaal dat er een grote bosbrand heerste in het binnenland.

Boven Valencia  over de A23 richting Teruel en Zaragoza. Bij Teruel is 40km landinwaarts een camping na 470km maar dan moet je de volgende ochtend weer 40km terug naar de snelweg dus dan maar 130km doorgereden naar Zaragoza.
Daar zochten we de stadscamping op die nieuw is aangelegd een paar jaar geleden toen er een wereldtentoonstelling was in Zaragoza. Nu voor de 2e keer en een aantal jaren stelden we helaas vast, dat er niet veel meer wordt gedaan aan onderhoud. Kennelijk is ook daar het geld helemaal op.

's Avonds hebben we gegeten in basic-style voor de caravan.


De volgende dag ging ik een nieuwe uitdaging aan. Ik wilde weer in Frankrijk uitkomen richting Bordeaux maar voor de afwisseling niet zoals op de heenweg via Baskenland en Les Landes. Daarom de weg gekozen door de Pyreneeën. Al een paar keer heb ik dat willen doen maar week toch uit omdat ik niet goed kon inschatten of dat niet een te grote opgave was voor mij en de caravan. Veel navraag gedaan bij Spanje gangers maar maar nooit een eensluidende mening. Zelfs krijg ik op internet geen duidelijkheid behalve dat er enorm is geïnvesteerd in de aanleg van een tunnel omdat Spanje en Frankrijk een doorgang willen voor het vrachtverkeer om de routes langs Baskenland en Girona te ontlasten. De tunnel is al een aantal jaren klaar dus besloot ik "hop door de bergen"!

Nou dat viel vies tegen: Van Zaragoza via de snelweg naar Huesca. Na deze stad gaat de snelweg nog even door maar dan gaat de weg een stuk goed omhoog een pas op. Boven gekomen heb je een machtig uitzicht over de Pyreneeën maar gaat het behoorlijk stijl het dal in. Kennelijk zaten we  we voor die pas al op hoogte want de afdaling gaat hard. In de 2e versnelling duwt de caravan de auto enorm op naar een snelheid van rond de 70km p/u. Tevens was het lastig omdat ze enorm de weg aan het verbeteren zijn waardoor je vaak langs allerlei afzettingen moet sturen. In het dal gaat het weer goed en ook daar zijn hele stukken 4-baans en doen de Spanjaarden er alles aan om de situatie in orde te maken. Dan kom je bij de Col de Somport en wordt de weg 2-baans slingerend langs zo'n klein riviertje langzaam omhoog. Het was een zaterdag en er was opvallend weinig vrachtverkeer. Het werd eigenlijk steeds rustiger. Dan kom je bij een schitterende tunnel van een km of 9 en aan de andere kant sta je in Frankrijk.Vervolgens moet je een groot stuk (misschien wel 50km) over een lastig te berijden 2-baans bergweg slingeren naar beneden van dorp tot dorp. Eigenlijk ongeschikt voor caravan en zeker voor veel vrachtverkeer. Opvallend zijn de vele protestborden langs de weg tegen aanleg van de autoweg. En nu ging bij mij het licht aan! Bij nazoeken op internet blijkt dat de aanleg van een autoweg met viaducten etc. al jaren door milieuactivisten wordt gedwarsboomd en de politiek in Frankrijk de afspraken met Spanje op een laag pitje heeft gezet.
Na eindeloos gedraai waren we opgelucht toen we zagen, dat we Pau naderden. Deze rit is niet voor herhaling vatbaar!

Vervolgens de  autoroute A65 genomen tot Roquefort en overnacht op de camping in St.Justin met de naam Le Pin. Prima camping!




De volgende dag via Bordeaux de A10 genomen en vervolgens de A837 naar La Rochelle met de bedoeling om vervolgens in de Vendeé uit te komen.

De laatste 50km ging over D-wegen en ik denk dat ik met de caravan zeker 50 rotondes ben gepasseerd. Wat een vervelend gedoe is dat. Met de solo-auto kun je een rotonde vaak nog wel in z'n 3 passeren maar met de caravan is het afremmen geblazen, terug naar 2 en draaien maar!









Het uiteindelijke doel was €16-camping Du Jard in La Tranche-sur-Mer.

Costa Blanca- Guardamar

De dag na aankomst zijn Erna en Vera naar ons toegekomen in de namiddag en hebben we even goed bijgepraat en gezellig onder de luifel van de voortent een paar borrels gedronken.
Om een uur of 8 zijn we met 2 auto's naar Guardamar gereden en in een uitstekend restaurant avond- en buikvullend gegeten. Er stond alleen een Engelsman vlak achter onze tafel de hele avond mee te zingen zonder tussenpozen dus voor een prater als ik betekende dat, dat na afloop niet alleen mijn buik opspeelde maar ook mijn stem.

De camping lag verrassend verder weg van het strand dan ik verwachtte. Het was moeilijk aan te lopen en sommige kampeerders gingen zelfs met de auto naar het strand.
Daarom verkozen we de eerste dagen om naar het prachtige zwembad te gaan om daar heerlijk te genieten op een ligstoel. Bar met lekker koude biertjes beschikbaar. In het weekend helaas erg druk maar na 1 uur gaat iedereen eten en/of  slapen en is het lekker rustig.

Toch verkozen we na een paar keer zwembad om naar het strand te gaan. Met de fiets van de camping zo'n 700 mtr maar veel fijner. We konden dan geen bedjes meenemen dus dan maar bedjes gehuurd en de gehele dag liggen, biertjes drinken , een beetje eten en € 35 afrekenen. Hoop geld maar dan moest daar maar. Overigens heerlijk genoten van het zwemmen in zee daar. Fantastische temperatuur van het water in tegenstelling tot de Costa del Sol. Daar was de gang naar de zee heel onaangenaam vanwege de lage temperatuur.


Erna werd helaas ziek na een paar dagen en we konden dus niet verder met elkaar optrekken. Zijn nog wel 2x op ziekenbezoek geweest maar hebben verder ons eigen pad gekozen. We zijn nog we 2x heerlijk gaan eten op de boulevard van Guardamar.

Verder was het gedurende ons verblijf erg heet en vochtig. In bed was het 's nachts niet aangenaam om met de hoge temperatuur te slapen ondanks de 3 ventilatoren die stonden te draaien. Heel apart was dat het tegen de ochtend wat frisser werd en wel zo vochtig, dat het water van de voortent afdrupte en de auto's helemaal nat waren.

Naar Guardamar

Onze goede vriendin verbleef op dit moment in haar huis in Rojales bij Torrevieja. Hans was fietsen (joh, ga fietsen jij!) en zij was daar met Vera ( van Bill, de andere fietser). We zouden op onze route naar het noorden wat dagen langskomen. We waren er ook 4 jaar geleden op de terugweg uit Portugal.
Prachtige rit van zo'n 500 m via Malaga en Granada. Ik verheugde me weer op de A92, de weg van Granada naar Murcia. Een stukje voorbij Granada rij je door een landschap met van die lange sleuven in het landschap waarin een riviertje zou moeten lopen. Langs de rotswanden zijn woningen gemaakt en de ingangen zijn gemarkeerd door heuse gevels. Zeer karakteristiek voor deze streek en heel apart.
Een eind verderop kom je in een gebied, dat zich soms laat vergelijken met het landschap dat je in cowboy-films ziet uit het zuiden van de VS of Mexico. Kale bergen met een rode gloed. Je rijdt zo door een soort droog woestijnachtig gebied kaal met soms beplanting zoals op de droge duingrond hier, dan plotseling in een gebied waar kennelijk weleens een riviertje loopt wat beplanting en olijfbomen.
Het is een volkomen verlaten gebied totdat je op een zeker moment n de buurt van de afslag naar de A7 richting Murcia komt. Dan rij je door een soort bergketen en is het net of het klimaat volkomen anders is. Je rijdt een dal in dat helemaal groen is, het verkeer is plotseling druk en het is een soort fruitschuur van Spanje met veel bebouwing. Heel apart allemaal.

We hadden gekozen voor een luxe familiecamping, die nog net een aantal dagen het Acsi-campingcard tarief rekende tot 20 juni en een goedkoop tussentarief tot 1 juli. Het is camping Marjal in Guardamar del Segura.

We kregen een ruime plek met eigen water, tv en afvoer en de camping heeft bij binnenkomst een mooie uitstraling.

Voor het goede begrip: deze foto is dus gemaakt bij het vertrek 8 dgn later!

Costa del Sol-Fuengirola

Volgens traditie streken we dus neer aan de Middellandse Zee. Fuengirola is natuurlijk geweldig. Vergeleken met 38 jaar geleden was het - voorzover dat in de herinnering ligt- natuurlijk flink uitgebreid. In ieder geval lag ons appartement Pyramides toen aan het eind van de boulevard en nu ligt het einde zeker 500mtr verder. Dat is ook de plek waar de camping ligt. Hoe lang die boulevard precies is weten we niet. We zijn er een keer overheen gefietst maar na een km of 12 zijn we maar rechtsomkeer gegaan .De boulevard is een lint van winkeltejs en terrasjes met restaurants. Kenmerkend voor deze regio is dat zich op het strand veel restaurantjes bevinden waar je met name vis en dan met name sardientjes die op het strand met houtskool worden gegrild.

De auto heb ik in de bijna 4 weken verblijf niet beroerd. Op een 500mtr van de camping was zo'n groot shopping center met een Eroski Gigant supermarkt en daaromheen 2 etages met winkeltjes met ook de bekende namen als H&M. Ook nog 10 bioscoopzalen...zijn we niet geweest! Wij gingen er er dagelijks met de fiets naartoe.

We hebben een paar jaar geleden kennis opgedaan tijdens een verblijf in Spanje en Hennie & Piet komen als het ff kan altijd naar ons toe. Ook dit keer en dat was heel gezellig. Ze stonden naast ons met hun mooie nieuwe Hobby en we zijn nog een keer of drie met ze wezen eten.

Overigens wordt deze kust in deze tijd van het jaar voornamelijk bevolkt door buitenlandse pensionado's en is het erg stil. In het weekend is het beregezellig met name op het strand met al de Spanjaarden, Restaurants zijn dan ook druk bevolkt. Je merkt daar (nog) weinig van de crisis!

Hier nog een paar kiekjes: