Najaarsvakantie 26 augustus-29 september 2017.

Na een paar weken weer thuis zijn vertrokken we weer op 26 augustus richting Oostenrijk.

We hadden weer een heerlijke plek en het was een mooie warme dag geweest....

..maar na 2 uur veranderde alles heel snel. Binnen enkele minuten kondigde zich een onweer aan en begon het binnen enkele minuten heel hard te stormen.










..met behulp van een paar sterke buurmannen konden we ternauwernood de luifel redden.


De takken van de hoge dennenbomen vielen vlak naast het campertje van de buurman..

..we hadden gelukkig alles op tijd binnen gehaald..


















...en de volgende dag werd alles "op z'n Oostenrijks zeer degelijk weer opgeruimd!

...een aantal dagen konden weer heerlijk genieten door mooie bergwandelingen te maken en fantastisch te lunchen met een lekker biertje erbij.


Elke dag met de kabelbanen naar boven waarvan de toegang gratis is als bewoner van de stad Lofer!

..maar toen was het echt afgelopen met het fijne genieten....









We hadden genoeg water gezien!In de Ardennen bevindt zich een camping van de "Leading Campings Groep" waaronder ook Montroig in Spanje lid van is en waar we elk jaar langdurig heen gaan.

Camping viel een beetje tegen maar een dag of 5 leuke ritjes gemaakt en lekker gegeten daar.
Dat kunnen ze wel daar in de Ardennen lekker koken!

 ..we waren ook nog in dat leuke plaatsje Durbuy.
Waren we al eerder geweest. Is bijzonder de moeite waard om te bezoeken.
Het gaat door als kleinste stad ter wereld en een toeristische attractie...

Op 10 september waren we weer geland in Berg en Terblijt tot 29 september.
Daar weer zo'n beetje het zelfde gedaan als de voorgaande jaren. Naar de markt in Maastricht, de outlet in Maasmechelen, Valkenburg, pannenkoeken eten en rondritten maken!





Als verrassing kwamen Herman en Bets Tuk een paar dagen naast ons staan. De markt in Luik bezocht en wat terrassen bezocht en lekker wezen eten!

..en Herman moest natuurlijk ook nog zijn
"showtje"met zijn BBQ nog even doen!

..we bezochten nog het door Natuurmonumenten aangelegde uitzichtplatform boven de ENCI groeve naast de Sint Pietersberg.

En als afscheid ook nog de Wingbergerhoeve in Vijlen alwaar je zo lekker ijs kunt eten!

Chambord 12 juli-18 juli 2017

Op de terugweg wilden we nog niet naar huis, wel richting huis. Dus gingen we weer eens neuzen op ons oude stekkie bij de boerencamping vlakbij het kasteel van Chambord in de Loire-streek.
Voor de tig-ste keer kwamen we weer hier . Nu was het wel lang geleden. Het boertje leeft nog steeds en gaat tegenwoordig op de fiets naar je plaats toe. Hij heeft last van zijn heup vertelde zijn vrouw. Naar ik begrijp als gevolg van een ongeval tijdens zijn diensttijd! Even voor de overlevering: ik heb zijn vrouw gevraagd, hij heet André en is nu 83 jaar oud!

Alles was weer relaxed hier. We genieten hier altijd van de geweldige wolkenpartijen en de zon die eigenlijk maar weinig achter die wolken wegduikt.

En we hebben een heerlijke zondagoggendfietstocht gemaakt naar het kasteel!

Dordogne 7 juli- 12 juli 2017

We reden dus van La Jonquera vlak voor de grens met Spanje naar Le Bouisson de Cadouin in de Dordogne. Daar is een B&B met de naam Rastaillou. Rutger en zijn gezein verbleven daar het vorig jaar en hadden de Venen zo enthousiast gemaakt, dat die dit jaar besloten daar heen te gaan. Zonder caravan onderweg naar de Costa Brava. Begin dit jaar bleek dat toevalligerwijs de Tour de France daar dit jaar langs zou komen. Dat hadden Yvonne en ik nog nooit gezien. Dus werd het een met het ander verbonden..met z'n allen de Tour gaan bekijken en gelijk de kleinzoons weer eens bijpraten na bijna 3 maanden verblijf in Spanje.
Zoals te verwachten was...de weg naar de B&B was heftig. Vanaf Cahors de Autoroute verlaten en ruim 90km door de Dordogne. Over eindeloze eenzame weggetjes en dorpjes slingeren over bruggen door dalen en over bergen. Het lijkt soms wel eindeloos... De Nederlandse eigenaar van de B&B heeft de aanlooproutes nauwgezet beschreven maar natuurlijk niet als je vanuit het zuiden daar naartoe rijdt. Op het eind zijn sommige wegen niet geschikt om met de caravan te berijden en omdat de navigatie ook onduidelijk is reden we dus verkeerd. Moeizaam draaien met afkoppelen van de caravan aan toe. Uiteindelijk na veel moeite hebben we zoals altijd de bestemming gevonden!

 Leontien en Peter Hootsen hebben een prachtig bedrijf. Een Bed en Breakfast in de Périgord in de Dordogne. In een verlaten gebied zeg maar in de middle of nowhere! Daarbij ook nog een camping  en verhuur van allerlei dingen zoals tenten op de camping en zelfs een camper.
Die Peter kan uitstekend koken en maakt op de meeste avonden een leuk diner voor een groep belangstellenden.
Op zaterdag kwamen Marco, Jessica, Bengt en Jens binnenzetten en hebben we gelijk ons het diner laten voorschotelen.

De camping heeft zeer ruime plaatsen maar dat is ook wel nodig want het is bijna nergens horizontaal en je hebt veel ruimte nodig om de caravan op de goede plek te krijgen. Gelukkig hebben we een mover maar die is na een half uurtje toch wel leeg.










De Tour de France zou op dinsdag langskomen en Marco ging al op zondag terrein verkennen voor een goed plekje om te gaan kijken. Op zondag stonden al campers om de mooiste plekken langs het parcours. Op maandag was het een rustdag in de Tour en waren ze neergestreken in Périqueux. Dus zijn we met z'n allen daarheen gereden met 2 auto's om even de sfeer te proeven.

In het Ibis hotel zat de Jumbo ploeg en konden we buiten en binnen even rondscharrelen en iedereen bewonderen. Jens mocht van de chauffeur even snel in de bus kijken en dat heel stoer voor hem om dat mee te maken.

Op de etappe-dag zelf ging Marco al tijdig even snuffelen op het parcours. Het peloton zou naar schatting rond de klok van half 5 langskomen maar om 12 uur stond het al aardig vol met mensen en was het al moeilijk een parkeerplek voor de auto te vinden.

Dus we gingen snel op weg met het nodige eten en drinken. De auto's moesten we een heel eind van het parcours parkeren. We moesten wel 2km lopen om daar aan te komen en daar stond het rijen dik. Alweer een eind gelopen om uiteindelijk een plekje te vonden achter de borden van de Carrafour bij een heuveltje dat telde voor het bergklassement.

Het was nog uren wachten maar dat was zeer de moeite waard. Het was een heel leuk sfeertje en zeer afwisselend. De reclamekaravaan spurtte in een half uur tijd met een rotgang voorbij.

Gelukkig hadden 2 renners 10 minuten voorsprong op het peloton zodat niet alles tegelijk in 40 seconden voorbij was.

Concluderend: een hele leuke dag en leuk om een keer mee te maken!