Chambord 12 juli-18 juli 2017

Op de terugweg wilden we nog niet naar huis, wel richting huis. Dus gingen we weer eens neuzen op ons oude stekkie bij de boerencamping vlakbij het kasteel van Chambord in de Loire-streek.
Voor de tig-ste keer kwamen we weer hier . Nu was het wel lang geleden. Het boertje leeft nog steeds en gaat tegenwoordig op de fiets naar je plaats toe. Hij heeft last van zijn heup vertelde zijn vrouw. Naar ik begrijp als gevolg van een ongeval tijdens zijn diensttijd! Even voor de overlevering: ik heb zijn vrouw gevraagd, hij heet André en is nu 83 jaar oud!

Alles was weer relaxed hier. We genieten hier altijd van de geweldige wolkenpartijen en de zon die eigenlijk maar weinig achter die wolken wegduikt.

En we hebben een heerlijke zondagoggendfietstocht gemaakt naar het kasteel!

Dordogne 7 juli- 12 juli 2017

We reden dus van La Jonquera vlak voor de grens met Spanje naar Le Bouisson de Cadouin in de Dordogne. Daar is een B&B met de naam Rastaillou. Rutger en zijn gezein verbleven daar het vorig jaar en hadden de Venen zo enthousiast gemaakt, dat die dit jaar besloten daar heen te gaan. Zonder caravan onderweg naar de Costa Brava. Begin dit jaar bleek dat toevalligerwijs de Tour de France daar dit jaar langs zou komen. Dat hadden Yvonne en ik nog nooit gezien. Dus werd het een met het ander verbonden..met z'n allen de Tour gaan bekijken en gelijk de kleinzoons weer eens bijpraten na bijna 3 maanden verblijf in Spanje.
Zoals te verwachten was...de weg naar de B&B was heftig. Vanaf Cahors de Autoroute verlaten en ruim 90km door de Dordogne. Over eindeloze eenzame weggetjes en dorpjes slingeren over bruggen door dalen en over bergen. Het lijkt soms wel eindeloos... De Nederlandse eigenaar van de B&B heeft de aanlooproutes nauwgezet beschreven maar natuurlijk niet als je vanuit het zuiden daar naartoe rijdt. Op het eind zijn sommige wegen niet geschikt om met de caravan te berijden en omdat de navigatie ook onduidelijk is reden we dus verkeerd. Moeizaam draaien met afkoppelen van de caravan aan toe. Uiteindelijk na veel moeite hebben we zoals altijd de bestemming gevonden!

 Leontien en Peter Hootsen hebben een prachtig bedrijf. Een Bed en Breakfast in de Périgord in de Dordogne. In een verlaten gebied zeg maar in de middle of nowhere! Daarbij ook nog een camping  en verhuur van allerlei dingen zoals tenten op de camping en zelfs een camper.
Die Peter kan uitstekend koken en maakt op de meeste avonden een leuk diner voor een groep belangstellenden.
Op zaterdag kwamen Marco, Jessica, Bengt en Jens binnenzetten en hebben we gelijk ons het diner laten voorschotelen.

De camping heeft zeer ruime plaatsen maar dat is ook wel nodig want het is bijna nergens horizontaal en je hebt veel ruimte nodig om de caravan op de goede plek te krijgen. Gelukkig hebben we een mover maar die is na een half uurtje toch wel leeg.










De Tour de France zou op dinsdag langskomen en Marco ging al op zondag terrein verkennen voor een goed plekje om te gaan kijken. Op zondag stonden al campers om de mooiste plekken langs het parcours. Op maandag was het een rustdag in de Tour en waren ze neergestreken in Périqueux. Dus zijn we met z'n allen daarheen gereden met 2 auto's om even de sfeer te proeven.

In het Ibis hotel zat de Jumbo ploeg en konden we buiten en binnen even rondscharrelen en iedereen bewonderen. Jens mocht van de chauffeur even snel in de bus kijken en dat heel stoer voor hem om dat mee te maken.

Op de etappe-dag zelf ging Marco al tijdig even snuffelen op het parcours. Het peloton zou naar schatting rond de klok van half 5 langskomen maar om 12 uur stond het al aardig vol met mensen en was het al moeilijk een parkeerplek voor de auto te vinden.

Dus we gingen snel op weg met het nodige eten en drinken. De auto's moesten we een heel eind van het parcours parkeren. We moesten wel 2km lopen om daar aan te komen en daar stond het rijen dik. Alweer een eind gelopen om uiteindelijk een plekje te vonden achter de borden van de Carrafour bij een heuveltje dat telde voor het bergklassement.

Het was nog uren wachten maar dat was zeer de moeite waard. Het was een heel leuk sfeertje en zeer afwisselend. De reclamekaravaan spurtte in een half uur tijd met een rotgang voorbij.

Gelukkig hadden 2 renners 10 minuten voorsprong op het peloton zodat niet alles tegelijk in 40 seconden voorbij was.

Concluderend: een hele leuke dag en leuk om een keer mee te maken!                                                   

La Jonquera 5 en 6 juli 2017

We hadden gereserveerd om op 7 juli in de Dordogne aan te komen op de camping bij de B&B waar de fam. Veen een paar dagen zou komen logeren. Ik had gepland om daar vanaf  Platja d'Aro er met 2 nachten over te doen. Een nacht aan de grens met Spanje en de 2e overnachting in de buurt van Toulouse. Hierdoor zou ik op tijd in de Dordogne aankomen. De ervaring leert , dat de tocht door de Dordogne vaak zeer langdurig is.
De enige camping bij Toulouse had niet zo'n gunstige recensie waardoor we besloten om 2 dagen wedero, net als op de heenweg op de camping in Capmany te overnachten aan de voet van de Pyreneeën. Een goede gelegenheid om een uitvoerig een kijkje te nemen in La Jonquera, waar we altijd veel leven in de brouwerij zien als we er langs rijden.

Dus vanaf Platja d'Aro een uurtje rijden naar die camping en diezelfde middag wat huishoudelijke inkopen gedaan in de Esclat daar. Viel gelijk gelijk op, dat de winkel uitpuilt van de opgestelde sterke drank die kennelijk in hoofdzaak de Fransen daar nog steeds komen inkopen.
Verder kwamen we terecht in een heel gezellig chauffeursrestaurant alwaar je voor € 15 een 3-gangen maaltijd kunt krijgen.


De volgende dag hebben we uitvoerig de het Centre Commercial Gran Jonquira bezocht. De outlet die daar staat. Een geweldig gebouw met een nog grotere parkeerplaats druk bezocht door Fransen.

Het viel ons echter erg tegen. Een van de weinige grote merken aldaar in Nike maar verder weinig interessants voor ons. Dat weten wij en jullie dan ook gelijk.










s'Avonds wederom naar dat chauffeursrestaurant met mosselen als voorgerecht!

Platja d'Aro 22 juni- 5 juli 2017

Ook al bijna traditioneel is dat we na vertrek in Montroig richting Costa Brava gaan naar onze oude stek Platja d, Aro.
De ervaring is de laatste jaren dat het in Spanje rond deze tijd al erg heet kan worden. We staan altijd op de camping Valldaro . De camping ligt iets verder van het strand dan de camping waar we vroeger heel vaak kwamen maar is in die weken als wij er zijn nog laag in prijs. Omdat we in de voorafgaande weken in Montroig erg verwend zijn met de kwaliteit van de camping vinden we het geen probleem om hier de korte periode een stapje terug te doen. Het ergste bezwaar hier op alle campings is dat de paden niet geasfalteerd zijn zodat er erg veel stof loskomt als het lang droog is en er veel verkeer is op de camping. Daarom hadden we dit jaar een andere plek geregeld op de camping dan de vorige 3 jaar. Helaas stonden we langs een pad waar de gehele dag huurders voorbij kwamen van een stacaravan bedrijf uit Frankrijk. Nou, die Fransen hebben geen enkele discipline om zonder te scheuren over een camping te rijden. Dus zaten we gehele dag stof te happen met de caravan afgesloten en de airco aan. Dat doen we volgend jaar anders!

We hadden in Montroig goed contact met onze buren uit Duitsland Karl Heinz en  Inge. Die gingen op ons advies ook richting Platja d'Aro. Ik had ze camping Riembau geadviseerd die naast onze camping ligt. Dit vanwege de te verwachten drukte op de camping met het San Juan weekend en ook om de Duitse vrienden niet te dicht in onze buurt te hebben!

We zijn een aantal dagen vrij intensief met die mensen opgetrokken. Leuk om mensen, die hier nooit geweest zijn het stadje en omgeving te kunnen laten zien. Tevens zijn we naar het vuurwerk aan de boulevard geweest op vrijdagavond op San Juan. Geweldig waren ze uitgepakt dit jaar. Een vuurwerk zoals ik nog zelden of nooit gezien heb. Het hield net op een duurde een dik half uur!
Met de Duitsers veel terrassen bezocht, de vrijdagmarkt en de prachtige wandeling gemaakt over de belvedère langs de rotskust s'Agaro tussen Playa d 'Aro en van der Valk Barcarola.

Op 30 juni kregen we te maken met een vervelend probleem. 's Avonds rond 8 uur veranderde het weer vrij onverwacht. Donkere wolken pakten zich samen en binnen 10 minuten barstte een hevig onweer los. een mens vergeet gauw maar ik kan mij niet herinneren dat zo dicht rond mij de bliksem tekeer ging en de klappen zo hard waren.

Vervolgens ging het keihard waaien. Het eerste wat ik deed was aan de luifel hangen om te voorkomen, dat deze de lucht in zou waaien. Rondom mij waren de buren afwezig en hub luifel en tent vlogen al vrij snel in het rond. Ik vreesde dat rondvliegend spul mijn caravan en/of auto zou kunnen beschadigen.

Vervolgens barstte de regen los en dat ging na enige tijd over in hevige hagel. Het was geen gehoor! Stenen als duiveneieren zo groot kletterden op mijn auto en caravan.

De hagel ging maar door en hing van schrik wel 3 kwartier nog steeds aan mijn luifel om deze vast te houden terwijl het al lang niet meer waaide. Door het geluid van de hagel heb je dan toch de nijging de boel te willen vasthouden.

De volgende dag bleek dat de buurman niet alleen zijn luifel verspeeld had maar ook zijn camper hagelschade had opgelopen.

Op de camping was de schade fors. We hadden goed de pest in!